geen eigen huis
Even in het Nederlands, want ik heb geen zin om de hele lap te vertalen.
Het gaat toch niet door, mijn verhuizing naar Rotterdam. Niet omdat de
woning niet meer beschikbaar is, maar omdat ik er zelf vanaf zie. Ik
blijf eerst nog even thuis wonen en ga op zoek naar iets permanenters.
Het liefst in Waddinxveen, waar ik straks ga werken. Maar ik sta ook
ingeschreven in de regio Utrecht.
Afgelopen donderdag ben ik met mijn ouders wezen kijken in de woning.
Zij hadden er toch wel wat meer op aan te merken dan ik in al mijn
enthousiasme had. Eigenlijk had ik helemaal niet kritisch naar de
woning gekeken, omdat ik meteen al besloten had dat ik het wilde hebben
en zo snel mogelijk wilde verhuizen. Die buitenkans wilde ik mij niet
laten ontgaan. Qua direkte beschikbaarheid is het zeker een buitenkans,
en de huur is lekker laag, maar voor de rest valt er meer op af te
dingen dan ik mijzelf durfde toe te geven. En ik wilde ook teveel
tegelijk: eind mei verhuizen, per juni een nieuwe baan, en tussendoor
ook nog even mijn scriptie afronden.
Op zich is er qua verhuizen geen haast. Het is niet zo dat de woning
meteen naar een ander doorgaat. En alle punten van kritiek die ik bij
nader inzien had blijken meer bespreekbaar dan de eigenlijke huurder
aanvankelijk deed voorkomen. Maar ondertussen is de lust mij een
beetje ontgaan. Ik wil eerst die scriptie eindelijk eens af, een goede
start maken in mijn nieuwe baan, en ondertussen op zoek naar een
'echte' huurwoning. Want onderhuur blijft hoe dan ook een nadeel van de
woning in Rotterdam. Net als de gaskachels en geiser in de badkamer
trouwens. Over een aantal maanden kan ik veel comfortabeler verhuizen,
heb ik er meer rust en tijd voor. Ik hoop dan snel iets leuks te
vinden. Vooralsnog blijf ik, met enige spijt en tegenzin, gewoon zitten
waar ik zit. Dat is voorlopig even niet anders, en het voelt als een
goede keuze.
Het gaat toch niet door, mijn verhuizing naar Rotterdam. Niet omdat de
woning niet meer beschikbaar is, maar omdat ik er zelf vanaf zie. Ik
blijf eerst nog even thuis wonen en ga op zoek naar iets permanenters.
Het liefst in Waddinxveen, waar ik straks ga werken. Maar ik sta ook
ingeschreven in de regio Utrecht.
Afgelopen donderdag ben ik met mijn ouders wezen kijken in de woning.
Zij hadden er toch wel wat meer op aan te merken dan ik in al mijn
enthousiasme had. Eigenlijk had ik helemaal niet kritisch naar de
woning gekeken, omdat ik meteen al besloten had dat ik het wilde hebben
en zo snel mogelijk wilde verhuizen. Die buitenkans wilde ik mij niet
laten ontgaan. Qua direkte beschikbaarheid is het zeker een buitenkans,
en de huur is lekker laag, maar voor de rest valt er meer op af te
dingen dan ik mijzelf durfde toe te geven. En ik wilde ook teveel
tegelijk: eind mei verhuizen, per juni een nieuwe baan, en tussendoor
ook nog even mijn scriptie afronden.
Op zich is er qua verhuizen geen haast. Het is niet zo dat de woning
meteen naar een ander doorgaat. En alle punten van kritiek die ik bij
nader inzien had blijken meer bespreekbaar dan de eigenlijke huurder
aanvankelijk deed voorkomen. Maar ondertussen is de lust mij een
beetje ontgaan. Ik wil eerst die scriptie eindelijk eens af, een goede
start maken in mijn nieuwe baan, en ondertussen op zoek naar een
'echte' huurwoning. Want onderhuur blijft hoe dan ook een nadeel van de
woning in Rotterdam. Net als de gaskachels en geiser in de badkamer
trouwens. Over een aantal maanden kan ik veel comfortabeler verhuizen,
heb ik er meer rust en tijd voor. Ik hoop dan snel iets leuks te
vinden. Vooralsnog blijf ik, met enige spijt en tegenzin, gewoon zitten
waar ik zit. Dat is voorlopig even niet anders, en het voelt als een
goede keuze.