Падчас Грамадзянскай вайны быў у Іспаніі чалавек, паважаны абсалютна ўсімі: фалангістамі, рэспубліканцамі, анархістамі і нават камуністамі. Гэта быў кампазітар Мануэль дэ Фал’я
( Read more... )
Няма такіх. А можа гэта і лепш? Мо так і трэба? А то знянацку возьме вось гэті "аўтарытэт" да і скурвіцца. І што тады рабіць? Маральная траўма будзе вельмі вялікая.
Ну, Салжаніцын моцна падпсаваў сваю рэпутацыю і антысемітызмам, і імперскімі комплексамі, усё гэта дэкляравалась яшчэ ў эміграцыі. Шоў з "прыездам на Радзіму" выклікала агіду нават у многіх ягоных прыхільнікаў. Так што аўтарытэт гэта... м-м-м, спрэчны.
Быкава выгналі ў эміграцыю. Ці магчыма гэта было б, калі б ён быў менавіта тым, пра каго вы пішаце? Вятаўся на Радзіму паміраць. Ці так сустракаюць нацыі маральных аўтарытытаў, як яго сустрэлі? Хоць пахавалі па-людзку.
Алеся Адамовіча травілі і выперлі з краіны. ...
Маральны актарытэт -- гэта не столькі сам, той хто аўтарытэт, колькі мы -- якія лічым, або не лічым кагосьці аўтарытэтам.
"Маральны аўтарытэт" - гэта той, вакол імя каторага можна гуртавацца, каго можна падымаць на сцягі. А "пры смерці" ці "не пры смерці" - справа сто першая. Наконт "світы" - вельмі дарэчна прыпомніць дэ Фал'ю. Заступіўся за Гарсію Лорку (апошняму гэта не дапамагло). Падпісаў знакаміты ліст супраць Франка. Адмовіўся прыняць запрашэнне дыктатара і паехаў паміраць у Аргентыну, дзе так і застаўся маральным аўтарытэтам і для франкістаў, і для іх ворагаў. "Маральны аўтарытэт" - нават не чалавек. Гэта набор кшталтаў, якія даспадобы пераважнае большасці, гэта ў нечым кампрамісная постаць, у каторай кожны знаходзіць тое, што хоча знайсці...
З кнігі: http://methodology.by/?p=437 worvikDecember 11 2011, 21:52:44 UTC
- Тут, понимаете, в чем дело? Издалека придется начать. Вот Анджей Вайда сказал Семену Букчину{*?}, что если бы поляки только боролись с режимом, и не снимали бы кино, не писали бы книг, то Польша была бы сегодня Беларусью. Я если я переверну это и скажу: "Если бы мы не только митинговали, но снимали бы кино и писали книги, то Беларусь была бы уже не хуже Польши, или там Чехии
( ... )
Comments 23
Reply
Reply
Reply
Reply
Ці магчыма гэта было б, калі б ён быў менавіта тым, пра каго вы пішаце?
Вятаўся на Радзіму паміраць. Ці так сустракаюць нацыі маральных аўтарытытаў, як яго сустрэлі?
Хоць пахавалі па-людзку.
Алеся Адамовіча травілі і выперлі з краіны.
...
Маральны актарытэт -- гэта не столькі сам, той хто аўтарытэт, колькі мы -- якія лічым, або не лічым кагосьці аўтарытэтам.
Сьвіта іграе караля -- кажуць ў тэатры.
Reply
Наконт "світы" - вельмі дарэчна прыпомніць дэ Фал'ю. Заступіўся за Гарсію Лорку (апошняму гэта не дапамагло). Падпісаў знакаміты ліст супраць Франка. Адмовіўся прыняць запрашэнне дыктатара і паехаў паміраць у Аргентыну, дзе так і застаўся маральным аўтарытэтам і для франкістаў, і для іх ворагаў.
"Маральны аўтарытэт" - нават не чалавек. Гэта набор кшталтаў, якія даспадобы пераважнае большасці, гэта ў нечым кампрамісная постаць, у каторай кожны знаходзіць тое, што хоча знайсці...
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment