Memoire. (II)
Terwijl zij een maanlandschap van Hollandse pannenkoeken stond te bakken, stond hij in een glasscherf. Zonder het door te hebben drukte hij steeds meer rode vlekken op de grond, met iedere eenvoetige stap die hij zette. De vloer raakte bezaaid met rode mondjes, als een papaver veld van zoenen. Een met liefde gemaakt offer voor hun gesprekken zonder woorden die nacht.