Memoire.
Alsof ze een kaart van Europa was, gereduceerd tot de grootmachten, keek zij me stralend aan. De Duitse vlag op haar linkerwang oogde nog fier. De krachtige kleuren bleken lastiger uit te vagen dan het wit en blauw van de franse vlag, welke nu meer een meer van smeer leek om haar tranen op te vangen. Mocht ze die krijgen, ooit, maar zo oogde ze niet. De sneeuw zweefde op ons, onze sporen maar vooral op de weg voor ons neer. "Verse sneeuw maakt het trekken van de slee makkelijker", wilde hij zeggen. In plaats daarvan genoot ik van haar trefzekere stappen. Bij min twintig is het onmogelijk te communiceren als je wordt voortgetrokken in een slee. In plaats van het Nederlandse kraken gaat de sneeuw namelijk piepen, krijsen. Het wordt niet alleen letterlijk maar ook figuurlijk geplet. Af en toe riep ze wat naar achteren, hij knikte dan wat en zwaaide de richting met zijn krukken. Maar eigenlijk genoot ik vooral van het moment, van haar. En terwijl hij naar haar keek hoe ze stopte voelde hij hoe de slee werd afgeremd, dit leverde enkele seconden van doorglijden en een luid gepiep op voor het wegstierf met de net overgleden ijskristallen. De gevolgde stilte was oorverdovend, en de paar woorden die de gebezigde zin afmaakten kwamen er te luid uit. Maar om ons was niets om te verstoren. Niets dan sneeuw in alle dimensies, beschenen door het oranje natriumlicht. Samen speelde we in onze eigen franse film, in Zweden, als voorproef op wat ze zouden aanschouwen. Le dernier jour.
Het begon al op de dansvloer, met gevaar voor eigen been haalde hij capriolen uit die hij zelf niet voor mogelijk hield met een paar krukken en een onbeweegbaar been. De Franse elektro was een goede katalysator. Daarna zochten ze de luwte op van een lederen bank, waar de tijd leek stil te staan. In het schemerduister probeerde hij een werk van Renoir te beschrijven. De vertaling van kunst naar onbewuste naar bewuste naar nederlands naar engels naar frans naar haar bewuste bleek funest. Lost in translation tot zij zei dat ik niet eens moest proberen een gevoel te beschrijven. Als bevestiging kropen we dichter tegen elkaar aan. Klaar om het avontuur in de sneeuw aan te gaan. Zij voorop en hij welwillend als volgeling erachteraan glijdend. Als in hun eigen schilderij.
Het begon al op de dansvloer, met gevaar voor eigen been haalde hij capriolen uit die hij zelf niet voor mogelijk hield met een paar krukken en een onbeweegbaar been. De Franse elektro was een goede katalysator. Daarna zochten ze de luwte op van een lederen bank, waar de tijd leek stil te staan. In het schemerduister probeerde hij een werk van Renoir te beschrijven. De vertaling van kunst naar onbewuste naar bewuste naar nederlands naar engels naar frans naar haar bewuste bleek funest. Lost in translation tot zij zei dat ik niet eens moest proberen een gevoel te beschrijven. Als bevestiging kropen we dichter tegen elkaar aan. Klaar om het avontuur in de sneeuw aan te gaan. Zij voorop en hij welwillend als volgeling erachteraan glijdend. Als in hun eigen schilderij.