Чаму я стала грамадскай актывісткай, а мае аднакласнікі - не?
Вельмі цікавы артыкул.
Піша Дарка Слабчанка. З цыклу публікацый на arche.by, дзе на такое пытаньне адказваюць розныя грамадзкія актывісты.
Досьвед няўдач ды пакутаў нічога ня значыць, бо кожнае пакаленьне ўсё пачынае спачатку.
В. Быкаў. «Пахаджане»
Пытаньне, пастаўленае ў загаловак, «Чаму я зрабілася грамадзкай актывісткай, а мае аднаклясьнікі - не?», прымусіла задумацца: і сапраўды, чаму?
Адказ на пытаньне, чаму людзі, якія сядзелі за адной партаю, доўгі час ішлі поруч, чыталі адныя й тыя ж кніжкі, у выніку абралі такія розныя шляхі, паспрабую знайсьці, у тым ліку й на падставе ўласнага досьведу.
...............
Усё гэта дужа прывабна - таму большасьць ня мае моцы з тым разьвітацца, жыве там і ўпэўнівае сябе ва ўласным шчасьці. Пачынаюць размаўляць з акцэнтам і слухаць RnB. Я таксама зьбіралася застацца... Ехала ў камфортным аўтобусе на працу, толькі вось слухала «Бывай, мой родны край» - і плакала. Тады я і зразумела, што такое Радзіма, мова родная, свае людзі, «гаварыльня давідна». І самым вялікім шчасьцем тады было ўзяць квіток на Менск.
...............
Увесь артыкул тутака http://nn.by/index.php?c=ar&i=22289
Піша Дарка Слабчанка. З цыклу публікацый на arche.by, дзе на такое пытаньне адказваюць розныя грамадзкія актывісты.
Досьвед няўдач ды пакутаў нічога ня значыць, бо кожнае пакаленьне ўсё пачынае спачатку.
В. Быкаў. «Пахаджане»
Пытаньне, пастаўленае ў загаловак, «Чаму я зрабілася грамадзкай актывісткай, а мае аднаклясьнікі - не?», прымусіла задумацца: і сапраўды, чаму?
Адказ на пытаньне, чаму людзі, якія сядзелі за адной партаю, доўгі час ішлі поруч, чыталі адныя й тыя ж кніжкі, у выніку абралі такія розныя шляхі, паспрабую знайсьці, у тым ліку й на падставе ўласнага досьведу.
...............
Усё гэта дужа прывабна - таму большасьць ня мае моцы з тым разьвітацца, жыве там і ўпэўнівае сябе ва ўласным шчасьці. Пачынаюць размаўляць з акцэнтам і слухаць RnB. Я таксама зьбіралася застацца... Ехала ў камфортным аўтобусе на працу, толькі вось слухала «Бывай, мой родны край» - і плакала. Тады я і зразумела, што такое Радзіма, мова родная, свае людзі, «гаварыльня давідна». І самым вялікім шчасьцем тады было ўзяць квіток на Менск.
...............
Увесь артыкул тутака http://nn.by/index.php?c=ar&i=22289