Чмяліны мёд
Пад'южыў мяне разбурыць чмялінае гняздо дзядзька Гена. Сказаў, што мёд чмяліны, куды смачнейшы за пчаліны, такая смаката, якой у сьвеце не пакаштуеш. Я і паверыў, бо мне восем гадоў, а дзядзька Гена толькі троху маладзейшы за майго бацьку. Дарослым вераць ( Read more... )

Веды, яны розныя бываюць ( Read more... )

Самай загадкавай рыбай для мяне ў дзяцінстве быў "часьцік". У азёрах і рэчках ён не трапляўся, а вадзіўся выключна ў бляшанках Полацкага кансервавага заводу. Пра смак таксама нічога не магу сказаць, бо купляць рыбныя кансервы ў нашай сям'і лічылася дурным тонам. 

( Read more... )

Хлусіць ня буду, на дзьвінскіх крыгах я не катаўся, а вось два маіх аднакласьнікі за гэтую экстрэмальную забаву былі ўзятыя на ўлік інспекцыяй па справах непаўналетніх. Іх бацькі дасталі штрафу, а мальцы, адпаведна, дасталі бацькоўскай папругі. Такі вось быў савецкі таталітарны рэжым ( Read more... )

( Read more... )

Слова "жыд" у дзяцінстве не мела абсалютна ніякай этнічнай афарбоўкі. Праўда ж?

ЧЫНГІСХАН

У піянерскі лагер “Камета” я трапіў у чэрвені 1980 года. Гэта дакладна. Быў год Алімпійскіх гульняў у Маскве, што давалася ў знакі і ў сасновых барах Расоншчыны, на беразе хуткаплыннай Дрысы, дзе ўласна і разьмяшчаўся наш лагер. Алімпійская сімволіка, якая траплялася на кожным кроку, зычныя песьні-гімны пра спорт, што гучалі з дынамікаў па ( Read more... )

Бі-біпЯк быў малым, то любіў пасядзець у татавым "жыгулёнку" і пакруціць баранку. Круціў натхнёна, гудзеў, як матор - ажно сьлінькі разьляталіся ад імпэту. Што праўда, дужа бі-бікаць не дазвалялі. Вёска ня любіць гарадскіх гукаў, хіба што радыё і тэлевізар. Потым з бабулінай хаты выйшаў тата сеў на свой пасад, а мяне перасадзіў на сядушку побач. І ( Read more... )

( Read more... )