Ересь латинствующих
Scasca de Ribaco Ribcaque
Vivebat Starcus cum sua Starcina
Ad ipsum sineum mare,
Vivebant in vetere zemlanca
Rovne triginta let et tres godi.
Starcus loviebat nevode ribam,
Starcina autem prabat suam prazam.
Ras Starcus in mare incinuvit nevodem,
Venit nevos cum sola tina,
Bis in mare incinuvit nevodem,
Venit nevos cum trava marina,
Ter in mare incinuvit nevodem,
Venit nevos cum Zolotea Ribca,
Non cum prosta Ribca, sed Zolotea.
Tantum vzmolita est Zolotea Ribca,
Goloso humano colloquit:
"Expuste tu, Starce, me in mare,
Dorogum pro se dabo excupem,
Excupiebor quisquo pozelabis".
Udivitus est Starcus, ispugatus:
Ribacivit triginta let et tres godi,
Non sluchavit ut colloqueat riba.
Expustivit Zoloteam Ribcam,
Dicit ei lascoveum verbum:
"Deus tecum, Zolotea Ribca!
Tuus excupes mihi non est nadum,
Vade tibi in sineum mare,
Ibi super prostorem ambulare".
Vorotitus est retro ad Starcinam,
Disscasavit miraculum haec magnum:
"Hodie poimavi, erat, Ribcam,
Zoloteam Ribcam, non prostam;
Lingua nostra colloquit Ribca,
Domum, in sineum mare prosibatur,
Doroga cena excupabatur:
Excupabatur quisquo pozelabo.
Non posmui accipere excupem,
Expustivi eam gratis in mare".
Starum autem Starcina zabranivit:
"Idiota es tu, prostophylus,
Non umuisti accipere excupem!
Acceperis a Ribca coritum:
Nostrum rascolotum est totale".
Ecce, venit ipse ad sineum mare,
Vidit: mare rasigratum est slegce.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam;
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Rasbranivit me mea Starcina,
Non dat Starco mihi pocoium:
Nadum est ei novum coritum,
Nostrum rascolotum est totale".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo!
Erit vobis novum coritum".
Vorotitus est retro ad Starcinam,
Starcina nam novum habet coritum.
Etiam magis Starcina branitur:
"Idiota es tu, prostophylus,
Exprosivit idiota coritum!
Quantum est in corito coristatis?
Vorotiris, idiota, ad Ribcam,
Pocloniris, exprosi nam izbam".
Ecce, venit ipse ad sineum mare,
Pomutitum est sineum mare.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Etiam magis Starcina branitur,
Non dat Starco mihi pocoium,
Izbam prosit svarlivosa baba".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo,
Fiat haec, izba vobis erit".
Venit ipse ad suam zemlancam,
Zemlancae autem non est iam et sledum:
Ante eum est izba cum svetelca,
Cum belita ex chirpicibus truba,
Cum vorotis tesati ex dubo,
Starcina autem sedit sub oconcem,
Uxorem super quod mundum stat rugat:
"Idiota es, verus prostophylus!
Exprosivit prostophylus izbam!
Vorotiris, pocloniris Ribcae:
Nolo esse nigra agricola,
Volo esse baronessa stolbova".
Venit Starcus ad sineum mare,
Non tranquilis est sineum mare.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Plus quam erat est Starcina vzdurita,
Non dat Starco mihi pocoium,
Iam non vult illa esse agricola,
Vult esse baronessa stolbova".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo!".
Vorotitus est Starcus ad Starcinam;
Quod autem vidit? Teremum visocum,
Super crilcem stat eius Starcina
In doroga duschegrece sobolis,
Ex parce super macovca citca,
Zemtsugibus circumverta schea,
Ruces sunt in colcibus zoloteis,
Noges sunt in caligulis crasnis.
Ante eam sunt userdes ministri,
Ipsa bit eos, cuprune tascat.
Dicit Starcus ad suam Starcinam:
"Salve domina, matrona, baronessa!
Num est nunc anima tua dovolis?"
Pricricnuvit super eum Starcina,
In conarium poslavit servire.
Ecce, nedela, altera transvenit,
Etiam magis est Starcina vzdurita,
Iterum ad Ribcam Starcum suum poslat:
"Vorotiris, pocloniris Ribcae:
Nolo esse baronessa stolbova,
Volo esse volna regina".
Ispugatus est Starcus, vzmolitus:
"Quid es, baba, belena obieta?
Non stupire neque dicere potes,
Nasmescheas totum tu regnum".
Oserdita est magis Starcina,
Scecam udarivit uxorem.
"Quomodo potes, rure, mecum sporire,
Mecum, stolbova baronessa?
Veni ad mare, dicitur vere,
Non venias, vedebiris nolens".
Starcus otpravitus est ad mare,
Nigrum fuit sineum mare,
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Iterum mea Starcina buntat,
Iam non vult esse baronessa,
Vult enim esse volna regina".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo!
Bene, erit Starcina regina!".
Starcus ad Starcinam est vorotitus.
Quod? Ante eum sunt regis palatae,
In palatis vidit suam Starcinam:
Ad stolum sedit illa regina,
Serviunt ei duces et barones,
Nalivant ei transmarina vina,
Adiedat illa pranico inpresso,
Circum eam stat eis straza,
Super pleces toporices tenent.
Cum uvidit eam Starcus, ispugatus fuit,
Nogibus Starcinae poclonitus,
Dicit: "Salve, o grosnosa regina!
Num est nunc tua anima dovolis?".
Non vzglanuit ad eum Starcina,
Tantum ab oculis veluit prognare.
Adbegnuverunt duces et barones,
Starcum in scheam zatolcaverunt,
In dveribus autem straza adbegnuvit,
Toporicibus non izrubuit iele;
Populus eum supersmechabatur:
"Secundum opera est, stare neveza!
Fiat tibi, neveza, doctrina,
Non sedeas non in proprios sanes!".
Ecce, nedela, altera transvenit,
Etiam magis est Starcina vzdurita:
Ministres regales ad uxorem poslat.
Otiscaverunt Starcum, adveduerunt,
Dicit ad Starcum autem Starcina:
"Vorotiris, pocloniris Ribcae:
Nolo iam esse volna regina,
Volo esse Domina Marina,
Ut viveam in oceano-mari,
Ut serviat mihi Zolotea Ribca
Fiat atque pro meis posilcis".
Non osmelitus est Starcus perecire,
Non derznuvit contra verbum movire.
Ecce, idet ad sineum mare,
Vidit, super mare est bura nigrosa,
Tantum vzduti sunt volnae serditae,
Tantum chodunt, tantum voio et voiunt.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Quod facendum cum baba proclata?
Iam non vult esse illa regina,
Vult enim esse Domina Marina,
Ut viveat in oceano-mari,
Ut tu ipsa servias ei,
Fias ipsa pro eius posilcis!".
Nihil erat dictum a Ribca,
Tantum chvosto super vodam plesnuvit,
Et abscessit in glubinam maris.
Dolge ad mare expectabat responsum,
Finale est vorotitus ad Starcinam,
Vidit: ante eum iterum zemlanca,
In poroge sedit eius Starcina,
Ante eam autem coritum est disbitum.
(http://argentarius.livejournal.com/1246.html)
Ruslani et Ludmilae
Dedicatio
Vobis, animae meae reginae,
Formosissimae, vobis solis,
Praeteritorum fabulae temporum
Aurei negotii horis,
In sussuro vetustatis loquacis
Vera manu scribiebam;
Accipite autem opus ludax!
Nemini laudes requerens,
Felix iam sum spe suavi,
Ut virgo cum tremore amoris
Respiciat fortasse occulte
Cantica mea peccatosa.
Prologus
Ad Lukomare viridis est quercus,
Catena aurea circumposita,
Die ac nocte doctissimus feles
Ambulat eam circum catenam.
Cum it dextram, canticum incipit,
It sinistram, fabulam narrat.
Miracula sunt illic, vagat faunus,
Virgulis aquaria sedet.
Vestigia viis ignotis
Bestiarum huc invisarum,
Cella super pedes gallinae
Stat sine fenestris ac portis.
Silva et vallis visionum plenae,
Cum Aurorae invadiunt fluctes
In litum tunc vacuum arenae
Perfectissimi milites triginti
Exeunt aquis claris post invicem,
Cum eis atque avunculus marinus.
Illic inter alia princeps
Capit terribilissimum regem,
Illic nubibus populo spectante
Silvas et maria pertranseuns,
Sorcerus in caelo fert heroem.
Huc in carcero princessa dolet
Lupo fusco ei serviente,
Illic mortarium maleficiam ferens
Movetur mobile semetipsius.
Huc rex strigosus super aurum macet,
Ibi spiritus Rutheniae sentietur!
Et ego ibi fui atque mel bibi,
Apud mare vidi viridem quercum,
Ubi et feles doctus sedebat,
Mihi suae fabulae narrabat.
Unae harum adhuc sum memor,
Quam hodie mundo sum dicturus...
(http://argentarius.livejournal.com/614.html)
Общий (c) argentarius
Vivebat Starcus cum sua Starcina
Ad ipsum sineum mare,
Vivebant in vetere zemlanca
Rovne triginta let et tres godi.
Starcus loviebat nevode ribam,
Starcina autem prabat suam prazam.
Ras Starcus in mare incinuvit nevodem,
Venit nevos cum sola tina,
Bis in mare incinuvit nevodem,
Venit nevos cum trava marina,
Ter in mare incinuvit nevodem,
Venit nevos cum Zolotea Ribca,
Non cum prosta Ribca, sed Zolotea.
Tantum vzmolita est Zolotea Ribca,
Goloso humano colloquit:
"Expuste tu, Starce, me in mare,
Dorogum pro se dabo excupem,
Excupiebor quisquo pozelabis".
Udivitus est Starcus, ispugatus:
Ribacivit triginta let et tres godi,
Non sluchavit ut colloqueat riba.
Expustivit Zoloteam Ribcam,
Dicit ei lascoveum verbum:
"Deus tecum, Zolotea Ribca!
Tuus excupes mihi non est nadum,
Vade tibi in sineum mare,
Ibi super prostorem ambulare".
Vorotitus est retro ad Starcinam,
Disscasavit miraculum haec magnum:
"Hodie poimavi, erat, Ribcam,
Zoloteam Ribcam, non prostam;
Lingua nostra colloquit Ribca,
Domum, in sineum mare prosibatur,
Doroga cena excupabatur:
Excupabatur quisquo pozelabo.
Non posmui accipere excupem,
Expustivi eam gratis in mare".
Starum autem Starcina zabranivit:
"Idiota es tu, prostophylus,
Non umuisti accipere excupem!
Acceperis a Ribca coritum:
Nostrum rascolotum est totale".
Ecce, venit ipse ad sineum mare,
Vidit: mare rasigratum est slegce.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam;
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Rasbranivit me mea Starcina,
Non dat Starco mihi pocoium:
Nadum est ei novum coritum,
Nostrum rascolotum est totale".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo!
Erit vobis novum coritum".
Vorotitus est retro ad Starcinam,
Starcina nam novum habet coritum.
Etiam magis Starcina branitur:
"Idiota es tu, prostophylus,
Exprosivit idiota coritum!
Quantum est in corito coristatis?
Vorotiris, idiota, ad Ribcam,
Pocloniris, exprosi nam izbam".
Ecce, venit ipse ad sineum mare,
Pomutitum est sineum mare.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Etiam magis Starcina branitur,
Non dat Starco mihi pocoium,
Izbam prosit svarlivosa baba".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo,
Fiat haec, izba vobis erit".
Venit ipse ad suam zemlancam,
Zemlancae autem non est iam et sledum:
Ante eum est izba cum svetelca,
Cum belita ex chirpicibus truba,
Cum vorotis tesati ex dubo,
Starcina autem sedit sub oconcem,
Uxorem super quod mundum stat rugat:
"Idiota es, verus prostophylus!
Exprosivit prostophylus izbam!
Vorotiris, pocloniris Ribcae:
Nolo esse nigra agricola,
Volo esse baronessa stolbova".
Venit Starcus ad sineum mare,
Non tranquilis est sineum mare.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Plus quam erat est Starcina vzdurita,
Non dat Starco mihi pocoium,
Iam non vult illa esse agricola,
Vult esse baronessa stolbova".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo!".
Vorotitus est Starcus ad Starcinam;
Quod autem vidit? Teremum visocum,
Super crilcem stat eius Starcina
In doroga duschegrece sobolis,
Ex parce super macovca citca,
Zemtsugibus circumverta schea,
Ruces sunt in colcibus zoloteis,
Noges sunt in caligulis crasnis.
Ante eam sunt userdes ministri,
Ipsa bit eos, cuprune tascat.
Dicit Starcus ad suam Starcinam:
"Salve domina, matrona, baronessa!
Num est nunc anima tua dovolis?"
Pricricnuvit super eum Starcina,
In conarium poslavit servire.
Ecce, nedela, altera transvenit,
Etiam magis est Starcina vzdurita,
Iterum ad Ribcam Starcum suum poslat:
"Vorotiris, pocloniris Ribcae:
Nolo esse baronessa stolbova,
Volo esse volna regina".
Ispugatus est Starcus, vzmolitus:
"Quid es, baba, belena obieta?
Non stupire neque dicere potes,
Nasmescheas totum tu regnum".
Oserdita est magis Starcina,
Scecam udarivit uxorem.
"Quomodo potes, rure, mecum sporire,
Mecum, stolbova baronessa?
Veni ad mare, dicitur vere,
Non venias, vedebiris nolens".
Starcus otpravitus est ad mare,
Nigrum fuit sineum mare,
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Iterum mea Starcina buntat,
Iam non vult esse baronessa,
Vult enim esse volna regina".
Ei respondit Zolotea Ribca:
"Non sis tristis, vade cum Deo!
Bene, erit Starcina regina!".
Starcus ad Starcinam est vorotitus.
Quod? Ante eum sunt regis palatae,
In palatis vidit suam Starcinam:
Ad stolum sedit illa regina,
Serviunt ei duces et barones,
Nalivant ei transmarina vina,
Adiedat illa pranico inpresso,
Circum eam stat eis straza,
Super pleces toporices tenent.
Cum uvidit eam Starcus, ispugatus fuit,
Nogibus Starcinae poclonitus,
Dicit: "Salve, o grosnosa regina!
Num est nunc tua anima dovolis?".
Non vzglanuit ad eum Starcina,
Tantum ab oculis veluit prognare.
Adbegnuverunt duces et barones,
Starcum in scheam zatolcaverunt,
In dveribus autem straza adbegnuvit,
Toporicibus non izrubuit iele;
Populus eum supersmechabatur:
"Secundum opera est, stare neveza!
Fiat tibi, neveza, doctrina,
Non sedeas non in proprios sanes!".
Ecce, nedela, altera transvenit,
Etiam magis est Starcina vzdurita:
Ministres regales ad uxorem poslat.
Otiscaverunt Starcum, adveduerunt,
Dicit ad Starcum autem Starcina:
"Vorotiris, pocloniris Ribcae:
Nolo iam esse volna regina,
Volo esse Domina Marina,
Ut viveam in oceano-mari,
Ut serviat mihi Zolotea Ribca
Fiat atque pro meis posilcis".
Non osmelitus est Starcus perecire,
Non derznuvit contra verbum movire.
Ecce, idet ad sineum mare,
Vidit, super mare est bura nigrosa,
Tantum vzduti sunt volnae serditae,
Tantum chodunt, tantum voio et voiunt.
Stavit clicare Zoloteam Ribcam.
Adplivavit ad eum Ribca, sprosivit:
"Quod tibi nadum est, Starce?".
Starcus ei cum poclono respondit:
"Miserere, domina Ribca!
Quod facendum cum baba proclata?
Iam non vult esse illa regina,
Vult enim esse Domina Marina,
Ut viveat in oceano-mari,
Ut tu ipsa servias ei,
Fias ipsa pro eius posilcis!".
Nihil erat dictum a Ribca,
Tantum chvosto super vodam plesnuvit,
Et abscessit in glubinam maris.
Dolge ad mare expectabat responsum,
Finale est vorotitus ad Starcinam,
Vidit: ante eum iterum zemlanca,
In poroge sedit eius Starcina,
Ante eam autem coritum est disbitum.
(http://argentarius.livejournal.com/1246.html)
Ruslani et Ludmilae
Dedicatio
Vobis, animae meae reginae,
Formosissimae, vobis solis,
Praeteritorum fabulae temporum
Aurei negotii horis,
In sussuro vetustatis loquacis
Vera manu scribiebam;
Accipite autem opus ludax!
Nemini laudes requerens,
Felix iam sum spe suavi,
Ut virgo cum tremore amoris
Respiciat fortasse occulte
Cantica mea peccatosa.
Prologus
Ad Lukomare viridis est quercus,
Catena aurea circumposita,
Die ac nocte doctissimus feles
Ambulat eam circum catenam.
Cum it dextram, canticum incipit,
It sinistram, fabulam narrat.
Miracula sunt illic, vagat faunus,
Virgulis aquaria sedet.
Vestigia viis ignotis
Bestiarum huc invisarum,
Cella super pedes gallinae
Stat sine fenestris ac portis.
Silva et vallis visionum plenae,
Cum Aurorae invadiunt fluctes
In litum tunc vacuum arenae
Perfectissimi milites triginti
Exeunt aquis claris post invicem,
Cum eis atque avunculus marinus.
Illic inter alia princeps
Capit terribilissimum regem,
Illic nubibus populo spectante
Silvas et maria pertranseuns,
Sorcerus in caelo fert heroem.
Huc in carcero princessa dolet
Lupo fusco ei serviente,
Illic mortarium maleficiam ferens
Movetur mobile semetipsius.
Huc rex strigosus super aurum macet,
Ibi spiritus Rutheniae sentietur!
Et ego ibi fui atque mel bibi,
Apud mare vidi viridem quercum,
Ubi et feles doctus sedebat,
Mihi suae fabulae narrabat.
Unae harum adhuc sum memor,
Quam hodie mundo sum dicturus...
(http://argentarius.livejournal.com/614.html)
Общий (c) argentarius