Пра дапамогу

[dzenik_kravina]

Знаёмая Кацінай сястры, заўважыўшы аднойчы ля царквы жабрачку, прыдумала дзейсны спосаб ёй дапамагчы. Пайшла ў краму, набыла там бохан хлеба, батон, смятану, малако, масла, завярнула ўсё ў пакет і вярнулася назад. Падыходзіць да "пакутуючай" і са словамі "Жанчына, вось вазьміце, я Вам цэлы пакет ежы набыла, ідзіце дадому, што Вы тут стаіце"

Comments

[vital_rudak]

Толькі калі якая старэнькая бабулька ці дзядок просяць.

[dzenik_kravina]

там таксама была бабулька...

[vital_rudak]

Жэсць

[dzenik_kravina]

а мяне не здзівіла

[zoi_ka]

Очень яркий пример был в фильме "Сёстры" (что с Сергеем Бодровым-мл.), только там дети по электричкам попрошайничали

[dzenik_kravina]

на жаль, не глядзеў(

[strogonasever]

посмотри, очень хорошее кино

[dzenik_kravina]

мо, і пагляджу калі

[jane_foxik]

нет, никогда не подаю

[dzenik_kravina]

а чаму?

[jane_foxik]

потому что не в моих правилах просто так отдавать деньги незнакомым людям

[dzenik_kravina]

:) Ёсць рацыя.

[pro_bolotce]

[dzenik_kravina]

ну, тут хутчэй пра бабуль і дзядуль мы кажам.

[veronika_myself]

Практычна ніколі не падаю. Выключэннем можа быць або вельмі нестандартная форма папрашайніцтва (калі яна не выклікае майго ўнутранага пратэсту), або нейкі асаблівы сігнал з майго сэрца.
Я чамусьці не веру такім людзям і такой ступені адчаю. Я верю, што ёсць выйсце, якое патрабуе ад іх намаганняў. Жабрацтва не выйсце. Як і любы іншы спосаб жыць за чужы рахунак.

[dzenik_kravina]

Большасць жабракоў - гэта прафесіяналы. Забіраюць чужыя грошы.