Яшчэ трохі пра LMU
Я разумею, што людзі далёкія ад фізыцы могуць ня ведаць гэты ўнівэрсытэт. Але калі мяне фізыкі пытаюць: "А LMU гэта што?" Пытаньне мяне проста забівае, бо гэта аналягічнае пытаньню: "А Альберт Айнштайн гэта хто?" Менавіта ў LMU у 19 стагодзьдзі Георг Ом адкрыў свой усім вядомы закон, і з таго часу Ўнівэрсытэт зрабіўся цэнтрам разьвіцьця фізыкі сьвятовага узроўню. Менавіта гэты Ўнівэрсытэт скончылі Макс Планк, Вольфганг Паўлі, Вэрнэр Хайзэнбэрг, і там пасьля працавалі. З імён якія датычныя да разьвіцьця квантавае мэханіцы й не зьвязаныя з гэтым Унівэрсытэтам, можна толькі пералічыць Поля Дзірака з Кэмбрыджа, Эрвіна Шродынгера з Грацу, Макса Борна з Гётынгенскага Унівэрсытэту, канкурэнцыю Мюнхэну у той час рабіў толькі унівэрсытэт у Капэнгагене, разам з Нільсам Борам.
Пасьля вайны значэньне LMU канешне значна паменшылася, нават у самой Нямеччыне. З Нямеччыны большасьць фізыкаў перабраліся ў ЗША, нават яшчэ перад вайной (бо шмат хто з іх быў габрэем). Вярнуўся сюды толькі Вернэр Хайзэнберг, дзе прапрацаваў да канца свайго жыцьця. Пасьля вайны галоўным нямецкім асяродзьдзем фізычнае думкі стаў Хайдэльбэрг, таго сама узроўню, што й у Мюнхене было прадстаўніцтва фізыкаў у Франкфурце. Але апошнім часам робіцца шмат намаганьняў каб вярнуць Унівэрсытэту значэньне сьвятовага узроўню. Я ня ведаю другога такога ўнівэрсытэта ў Эўропе, дзе быў бы такі багаты выбар лекцыяў . Ня шмат такіх унівэрсытэтаў, дзе сабраныя у такой колькасьці і такога узроўню кадры (лекцыі якія чытаюць не прафэсары - тут амаль не існуюць, а тытул прафэсара у Нямеччыне атрымаць значна складаней чым у былым СССР (ня блытаць з ЗША)). Акрамя тых двух, якія ўзгадаў раней, па узроўню кадраў магу прыгадаць толькі унівэрсытэт ува Ўтрэхце. А так, шчыра кажучы, вельмі сумна, што беларусы ня маюць ніякага паняцьця дзе, што й як дзеяцца ў сьвеце.
Пасьля вайны значэньне LMU канешне значна паменшылася, нават у самой Нямеччыне. З Нямеччыны большасьць фізыкаў перабраліся ў ЗША, нават яшчэ перад вайной (бо шмат хто з іх быў габрэем). Вярнуўся сюды толькі Вернэр Хайзэнберг, дзе прапрацаваў да канца свайго жыцьця. Пасьля вайны галоўным нямецкім асяродзьдзем фізычнае думкі стаў Хайдэльбэрг, таго сама узроўню, што й у Мюнхене было прадстаўніцтва фізыкаў у Франкфурце. Але апошнім часам робіцца шмат намаганьняў каб вярнуць Унівэрсытэту значэньне сьвятовага узроўню. Я ня ведаю другога такога ўнівэрсытэта ў Эўропе, дзе быў бы такі багаты выбар лекцыяў . Ня шмат такіх унівэрсытэтаў, дзе сабраныя у такой колькасьці і такога узроўню кадры (лекцыі якія чытаюць не прафэсары - тут амаль не існуюць, а тытул прафэсара у Нямеччыне атрымаць значна складаней чым у былым СССР (ня блытаць з ЗША)). Акрамя тых двух, якія ўзгадаў раней, па узроўню кадраў магу прыгадаць толькі унівэрсытэт ува Ўтрэхце. А так, шчыра кажучы, вельмі сумна, што беларусы ня маюць ніякага паняцьця дзе, што й як дзеяцца ў сьвеце.