Пра кнігі і людзей
Я нікола не верыла, калі мне хтосьці казаў, што не любіць чытаць. Не верыла і не веру. Я веру ў тое, што чалавек проста не знайшоў "свайго" пісьменніка ці паэта, ці хаця б адну кніжку...
Калі-некалі лаўлю сябе на тым, што думаю пра каго-небудзь і асацыірую з якой-небудзь кнігай. Не, не з героем, а менавіта з творцам ці кнігай.
Эдгар По вельмі падыходзіць Юльке-Льдзінке і Ніньзе, паэзія Андрэя Белага - Наташы з містычнымі вачыма і тоненькімі пальчыкамі, Зошчанка - Дзінке, Дзіяначцы - "Нетачка Незванава" Дастаеўскага, Есенін - Нанабану.
Як думаеце, хто\што вам пасуе?
А мне?
Калі-некалі лаўлю сябе на тым, што думаю пра каго-небудзь і асацыірую з якой-небудзь кнігай. Не, не з героем, а менавіта з творцам ці кнігай.
Эдгар По вельмі падыходзіць Юльке-Льдзінке і Ніньзе, паэзія Андрэя Белага - Наташы з містычнымі вачыма і тоненькімі пальчыкамі, Зошчанка - Дзінке, Дзіяначцы - "Нетачка Незванава" Дастаеўскага, Есенін - Нанабану.
Як думаеце, хто\што вам пасуе?
А мне?