Здымкі месяца: кастрычнік 2014
Гэты кастрычнік толькі прыйшоў - адразу завірухай лісьцяў усё зьмяніў...
Усё і зараз застаецца такім незразумелым... Не ўцяміла я яшчэ ўсё да канца...
А вось горад Менск мне гэтым месяцам падабаецца: цёплы, сонечны, без бруду.
2. 01.10.14
3. 02.10.14
4. Цэнтр горада)
5.
6.
7.
8.
9. 02.10.14 Мяне здзіўляюць фарбы, я не магу прывыкнуць... Калі б я была ўладаром гэтай машыны, я б таксама не перафарбоўвала.
10. 02.10.14 Я гуляла, рабіла гэтыя фотаздымкі, насалоджвалася закатам, і яшчэ не ведала, што праз суткі я буду ў цэлым сьвеце адна...
11.
12.
13.
14. Жудасныя зьмены. Разьбіраюць стары музэй, а шкляныя каробкі наступаюць...
15. 04.10.14 Я ў Вільні, апошні раз я была там гадоў 6 таму...
16.
17.
18. У Людачцы дома мама калекцыяную этнічную кераміку.
19.
20.
21.
22. Белы набор - ручная лепка, асабліва бачна па талерках
23. Сьняданак. Вільня. 5 кастрычніка. Падстаўку для сурвэтак ляпіў сьляпы чалавек.
24.
25.
26.
27.
28. Часамі мне падаецца, што літоўская мова бліжэй да беларускай, чым... тая самая руская
29. 11.10.14. У такія моманты я ўдыхаю, і не магу выдыхнуць - так прыгожа і арганічна...
30. 20.10.14 Паганы знак... Птушка жрэ птушку.
31. 20.10.14 Гэта адзіны здымак, які маё сумленне дазволіць павесіць сюды.
Мы праважалі Кацю, і жадалі, каб яна вярнулася. А яна вернецца.
31. 30.10.2014
32. Я зноў жыву на з'ёмнай кватэры. Так выглядае мой шлях на працу. Мне падабаецца.
33. Туман. Пах гару.
Нагадваю, што я спецыяльна не апрацоўваю фоткі ў гэтай "рубрыцы", бо гэта проста кадры майго жыцця: размазаныя, некадрыраваныя, блеклыя...
А так шмат у гэтым месяцы фотаздымкаў паказваю, бо ён незвычайны для мяне. Не хачу нічога выбіраць і выдаляць.
Усё і зараз застаецца такім незразумелым... Не ўцяміла я яшчэ ўсё да канца...
А вось горад Менск мне гэтым месяцам падабаецца: цёплы, сонечны, без бруду.
2. 01.10.14
3. 02.10.14
4. Цэнтр горада)
5.
6.
7.
8.
9. 02.10.14 Мяне здзіўляюць фарбы, я не магу прывыкнуць... Калі б я была ўладаром гэтай машыны, я б таксама не перафарбоўвала.
10. 02.10.14 Я гуляла, рабіла гэтыя фотаздымкі, насалоджвалася закатам, і яшчэ не ведала, што праз суткі я буду ў цэлым сьвеце адна...
11.
12.
13.
14. Жудасныя зьмены. Разьбіраюць стары музэй, а шкляныя каробкі наступаюць...
15. 04.10.14 Я ў Вільні, апошні раз я была там гадоў 6 таму...
16.
17.
18. У Людачцы дома мама калекцыяную этнічную кераміку.
19.
20.
21.
22. Белы набор - ручная лепка, асабліва бачна па талерках
23. Сьняданак. Вільня. 5 кастрычніка. Падстаўку для сурвэтак ляпіў сьляпы чалавек.
24.
25.
26.
27.
28. Часамі мне падаецца, што літоўская мова бліжэй да беларускай, чым... тая самая руская
29. 11.10.14. У такія моманты я ўдыхаю, і не магу выдыхнуць - так прыгожа і арганічна...
30. 20.10.14 Паганы знак... Птушка жрэ птушку.
31. 20.10.14 Гэта адзіны здымак, які маё сумленне дазволіць павесіць сюды.
Мы праважалі Кацю, і жадалі, каб яна вярнулася. А яна вернецца.
31. 30.10.2014
32. Я зноў жыву на з'ёмнай кватэры. Так выглядае мой шлях на працу. Мне падабаецца.
33. Туман. Пах гару.
Нагадваю, што я спецыяльна не апрацоўваю фоткі ў гэтай "рубрыцы", бо гэта проста кадры майго жыцця: размазаныя, некадрыраваныя, блеклыя...
А так шмат у гэтым месяцы фотаздымкаў паказваю, бо ён незвычайны для мяне. Не хачу нічога выбіраць і выдаляць.