City of Fears 1e editie
Na maanden van knutselen en naaien was het een paar weken terug was het eindelijk zo ver. We konden ons sadisme botvieren op de gasten We mochten de gasten zo bang mogelijk maken, want dat is waar ze voor kwamen.
City of Fears vind plaats bij vliegveld Weeze op een verlaten militair dorp. Een groot gedeelte van de gebouwen konden we niet benutten omdat de brandweer hier oefeningen in had (met echt vuur, want dat mag gewoon in Duitsland). Tussen de bruikbare gebouwen die verspreid over het terein staan was een route uitgezet, welke de gasten in groepjes van max 10 personen gingen volgen. De gebouwen waren omgedoopt tot spookhuizen die ieder een eigen fobie als thema hadden.
In ieder huis stonden 1 a 2 acteurs die hun best deden de passerende gasten de stuipen op het lijf te jagen.
Kortom een spooktocht in XXL formaat. En dat 2 weekenden lang.
Nu ging natuurlijk niet alles van een leien dakje. Lange wachtrij bij de entree, opstoppingen tussen de huizen op de route, mensen die achteraf veel opmerkingen hadden en het afbreken en opruimen dat ontzettend ongecoordineerd ging. Gelukkig was dit voornamelijk het 1e weekend het geval. Op facebook kwam veel negatief commentaar (ook positief gelukkig) en heel veel tips. Zover het binnen onze machten lag hadden wij deze tips ter harte genomen om al in het 2e weekend verbeteringen door te voeren.
Zo werd de kaartcontrole beter gestructureerd en kregen de mensen die bij de deuren van de huizen stonden ook een kostuum aan en de toestemming om ook mensen bang te mogen maken.
Dit alles met als gevolg dat we in het 2e weekend zo goed als alleen maar positief commentaar hebben gekregen. Het enige echte chronische commentaar is dat men meer acteurs verwacht. Iets wat we meenemen naar volgend jaar.
Ik zelf heb op de zaterdagen van beide weekenden de kaartcontrole gedraait en op de zondagen heb ik in het arachnafobia huis gestaan in mijn eigen gemaakte jas met spinnenpoten.
Bij de kaartcontrole was het vooral gezellig en relaxed en kwam mijn kunde in Duits spreken ook nog van pas, want er waren meer Duitse gasten dan verwacht.
In het arachnafobia huis heb ik me heerlijk kunnen uitleven en zeker 90 % van de groepen goed laten schrikken. Sommige groepen schrokken zo erg dat ze weer bijna terug naar de ingang renden.
Nu ben ik nog lichtelijk brak en heb ik zowaar een soort van after larpdip. De realiteit dringt langzaam weer binnen, maar aan de andere kant borrelen er allerlei ideenen voor de volgende keer op.
Al met al vond ik het een geslaagde 1e editie van City of Fears. Natuurlijk zijn we nog niet zo goed als de Fright Nights van Walibi, maar die zijn ook niet in 1 keer op het punt gekomen als waar ze nu op zitten. Maar City of Fears heeft zeker de potentie om uit te groeien tot een van DE Halloween Scare Events en ik ben trots op dat ik dit help mogelijk te maken.
Ik als spinnenmens
Een Duitse tv zender heeft een reportage gemaakt en je kan mij in actie zien (zo vanaf 2:30):
https://www.youtube.com/watch?v=c9-hH3hOmXI&feature=youtu.be
City of Fears vind plaats bij vliegveld Weeze op een verlaten militair dorp. Een groot gedeelte van de gebouwen konden we niet benutten omdat de brandweer hier oefeningen in had (met echt vuur, want dat mag gewoon in Duitsland). Tussen de bruikbare gebouwen die verspreid over het terein staan was een route uitgezet, welke de gasten in groepjes van max 10 personen gingen volgen. De gebouwen waren omgedoopt tot spookhuizen die ieder een eigen fobie als thema hadden.
In ieder huis stonden 1 a 2 acteurs die hun best deden de passerende gasten de stuipen op het lijf te jagen.
Kortom een spooktocht in XXL formaat. En dat 2 weekenden lang.
Nu ging natuurlijk niet alles van een leien dakje. Lange wachtrij bij de entree, opstoppingen tussen de huizen op de route, mensen die achteraf veel opmerkingen hadden en het afbreken en opruimen dat ontzettend ongecoordineerd ging. Gelukkig was dit voornamelijk het 1e weekend het geval. Op facebook kwam veel negatief commentaar (ook positief gelukkig) en heel veel tips. Zover het binnen onze machten lag hadden wij deze tips ter harte genomen om al in het 2e weekend verbeteringen door te voeren.
Zo werd de kaartcontrole beter gestructureerd en kregen de mensen die bij de deuren van de huizen stonden ook een kostuum aan en de toestemming om ook mensen bang te mogen maken.
Dit alles met als gevolg dat we in het 2e weekend zo goed als alleen maar positief commentaar hebben gekregen. Het enige echte chronische commentaar is dat men meer acteurs verwacht. Iets wat we meenemen naar volgend jaar.
Ik zelf heb op de zaterdagen van beide weekenden de kaartcontrole gedraait en op de zondagen heb ik in het arachnafobia huis gestaan in mijn eigen gemaakte jas met spinnenpoten.
Bij de kaartcontrole was het vooral gezellig en relaxed en kwam mijn kunde in Duits spreken ook nog van pas, want er waren meer Duitse gasten dan verwacht.
In het arachnafobia huis heb ik me heerlijk kunnen uitleven en zeker 90 % van de groepen goed laten schrikken. Sommige groepen schrokken zo erg dat ze weer bijna terug naar de ingang renden.
Nu ben ik nog lichtelijk brak en heb ik zowaar een soort van after larpdip. De realiteit dringt langzaam weer binnen, maar aan de andere kant borrelen er allerlei ideenen voor de volgende keer op.
Al met al vond ik het een geslaagde 1e editie van City of Fears. Natuurlijk zijn we nog niet zo goed als de Fright Nights van Walibi, maar die zijn ook niet in 1 keer op het punt gekomen als waar ze nu op zitten. Maar City of Fears heeft zeker de potentie om uit te groeien tot een van DE Halloween Scare Events en ik ben trots op dat ik dit help mogelijk te maken.
Ik als spinnenmens
Een Duitse tv zender heeft een reportage gemaakt en je kan mij in actie zien (zo vanaf 2:30):
https://www.youtube.com/watch?v=c9-hH3hOmXI&feature=youtu.be