Раніца мусіць пачынацца з кавы, цыгарэткі і кропелек сьлёз...
Каб пасьля зьмерзнуць да галаўнога болю, але бачыць яднаньне. Каб пасьля выстаяюць у заторы, але нарэшце пачуць нізкі голас прыватнага чараўніка. Каб пасьля грымнуцца з прыступак і разбіць локаць, але пасьпець перадаць падарункі.
Каб пасьля насіць (аха, гучна сказана: прыпадняць і енчыць!) на руках вызваленага любага дэймана, каб скончыць дзень у абдымашках з кавалачкам торціку!..
раніца мусіць пачынацца з кубачка кавы...
P.S. Ужо колькі тыдняў не магу дабрацца да цырульні! Дзякуй запальнічке - пасьпяхова вырашыла праблему! XD