Du da slavovestuloj. Ŝi havas florkrono de amoraj herboj el malproksima insulo. Tamen burokratoj estas nemirindeblaj.
Kia facileco! Kiel plezure! Manke ebriaj gestoj, manke kibicaj fotografistoj, manke eĉ gvidanto, responsa pri braveco de la gestoj... Bone!
En nia urbo ekzistas anomalaj zonoj. Malfermu okulojn!
Ni deke estas vidantaj trans ideala silento dancadon de cent da fajreroj.
"Ni fajfas pri tapiŝo!" - pensis kandeloj.
Budhanoj tiel meditas, konsciante, ke maleble percepti tuj ĉiujn fajrerojn. Tiel en vivo, videbla estas malgrandega partiklo.
Se vi rigardos ian kandelon, aliaj komencos ekflamadon rapide-rapide, kreante sur ĉela dancejo nekapteblajn bildojn. Ĝin ni kaptu, kaptu!
Kaj vi kaptu! Tiel ĝi plezuriĝas, ĝi shatas kaptadon. Alie ĝi ne existos...