Мае мужчыны (дай ім Бог здароўя) ад самага пачатку рабілі мне падарункі: адпускалі “ў людзі”. Праехацца на аўтобусе пару раз у месяц, пераканацца, што горад стаіць на месцы, выбраць Багданчыку ў кнігарні казку з карцінкамі - і адразу назад. Сама сабе не дазваляла затрымлівацца больш чым на гадзіну, нідзе не спынялася. Але нядаўна палічыла, што ( Read more... )

Калісьці даўно, год восем таму, я спрабавала напісаць гісторыю - у тоўсты смешны нататнік - якая мусіла разгортвацца па законах сну. “Гісторыю будучыні”. Амбіцыя гэтая мне цяпер вельмі падабаецца - але толькі ў дваццаць год можна верыць у паспяховасць такой задумы. Уявіце: герой, недзе з сярэдзіны дзевятнаццатага стагоддзя, паміраючы, паспявае ( Read more... )

Я прыехала ў Львів за два дні да Раства. Рана-рана, а пятай, у бліскучай радаснай цемры вакзала мяне чакаў вуйка. І першым дотыкам была яго шурпатая, шырокая, моцная далонь.

***

Шостага дотыкаў было безліч - я правяла дзень на кухні, в сэлі, з дзвюма цёцямі, бабуляй і стрыечнай сястрычкай. І рукі мае былі - у ежы. Вось я раблю пампушкі. Мяккае, ( Read more... )

Ніхто і не заўважыў, як яна далучылася да супольных згадак. Вось ужо чатыры гады запар яе муж хадзіў у вандроўкі на байдах. Пасля сябры з вандроўкі прыходзілі ў госці - і яны згадвалі кожны дзень тых вандровак, кожны жарт байдароў і нават кожны нечаканы паварот звілістых беларускіх рэчачак.

Увосень ён пераказваў згадкі адных - другім. А пасля тых ( Read more... )

Сёння, 15-га снежня, наша творчая сям'я - Ігар Бабкоў і я, Наталка Харытанюк, - будзе ў гасцях у Коласа (у музэі, што на Акадэмічнай, 5). І мы будзем расказваць пра нашу традыцыю і пра нашу літаратуру. Будзем чытаць вершы. І новую гісторыю пра адну шпіёнку ў Менскім доме… Гледачоў будзе ўжо прынамсі двое. Прыходзьце і Вы. А 18-й:

http://www.facebook ( Read more... )