Reflectie

Apr 12, 2003 10:40

Mijn god, ik ben echt ongeloofelijk overbodig. Ik draag niks bij, voeg niets toe, ben ongeinspireerd en lusteloos.

Ik wil spelletjes spelen. Niet op de computer, maar die echte. Die met dobbelstenen enzo. Van karton. Met z'n allen om tafel en gewoon gezellig een spel spelen. Bij voorkeur van 999. Zo eentje waar je bij na moet denken. Zoals we gisteren deden. Ik en mijn vrienden. Ach, wat baalde ik dat Ellen er niet was. Ze moest weer werken. Het was goed geweest voor haar. Een rustig, gezellig, ontspannen, vriendschappelijk avondje met degene die zo dichtbij je staan. Maar ja, ze moest werken.

Soms heb ik het idee dat ze zichzelf teveel laat leven door anderen. Ik zou haar dan willen adviseren eens wat gas terug te nemen. Haar laten zien dat er ook nog wat anders is dan werk, school, volleybal en spaans. Maar dan kijk ik naar mezelf; mister no-use. En dan bedenk ik me dat ik geen recht heb van spreken. Als ik maar de helft zou doen van wat zij doet, zou mijn leven er een stuks rooskleuriger uitzien. Maar dat doe ik niet. En dus blijf ik overbodig, ongeloofelijk overbodig.
Previous post Next post
Up