Long time no see...
Soms laat je iets maanden liggen, je vergeet dat het bestaat, en dan kom je het perongeluk weer tegen.
En dan denk je, ja. hier moet ik mee verder gaan.
Ik lig nu op bed met wat drinken en een peuk te internetten.
En tot mijn grote verbazing kwam ik op de een of andere manier op mn eigen livejournal terecht.
Ik had niet verwacht dat ie nog zou bestaan.
Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst iets gepost heb hier.
God, wat is er ontzettend veel veranderd in dat jaar.
Ik woon tegenwoordig samen met mijn beste vriend in een huisje in Hengelo.
Heerlijk is dat, geen ouders of mensen die over je kunnen zeiken.
Ik heb een tijdje gewerkt bij de helpdesk van Logitech, ben daar mee gestopt.
Begin de 29e deze maand bij de helpdesk van KPN Multi Play.
Ik ben 18 nu, haha, ik begin volwassen te worden.
Ik weet niet eens wat ik moet vertellen. er is zoveel te vertellen nu eigenlijk, dat ik het allemaal even niet meer weet.
De laatste tijd heb ik niet echt veel boeiende dingen meegemaakt.
Behalve dan dat mijn huisgenoot, nog 2 vrienden en ik een band zijn begonnen.
We heten Reduced Despair en het word Emocore/Screamo.
Altijd leuk natuurlijk. Ik doe de zang en de screams.
Het is raar weer op livejournal te zitten.
Vroeger poste ik echt alles hier.
Maar nu weet ik niet meer goed wat ik nog wel of niet moet posten.
Ik ben erg voorzichtig met dingen geworden in het afgelopen jaar.
Mijn vertrouwen is te vaak beschadigt om dingen te doen zonder na te denken.
hmm.
Op dit moment weet k niet meer echt wat om te zeggen,
Maar ik zal eens kijken of ik weer een ritme kan krijgen in mijn LJ updaten.
Zal misschien ook wel beter voor me zijn, de laatste tijd krop ik mijn gevoelens veel te veel op.
Ik praat met niemand over wat ik denk/doe/meemaak.
En toch wil ik het zo graag. ik weet alleen niet met wie.
Het is ook best moeilijk allemaal...
En dan denk je, ja. hier moet ik mee verder gaan.
Ik lig nu op bed met wat drinken en een peuk te internetten.
En tot mijn grote verbazing kwam ik op de een of andere manier op mn eigen livejournal terecht.
Ik had niet verwacht dat ie nog zou bestaan.
Het is alweer meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst iets gepost heb hier.
God, wat is er ontzettend veel veranderd in dat jaar.
Ik woon tegenwoordig samen met mijn beste vriend in een huisje in Hengelo.
Heerlijk is dat, geen ouders of mensen die over je kunnen zeiken.
Ik heb een tijdje gewerkt bij de helpdesk van Logitech, ben daar mee gestopt.
Begin de 29e deze maand bij de helpdesk van KPN Multi Play.
Ik ben 18 nu, haha, ik begin volwassen te worden.
Ik weet niet eens wat ik moet vertellen. er is zoveel te vertellen nu eigenlijk, dat ik het allemaal even niet meer weet.
De laatste tijd heb ik niet echt veel boeiende dingen meegemaakt.
Behalve dan dat mijn huisgenoot, nog 2 vrienden en ik een band zijn begonnen.
We heten Reduced Despair en het word Emocore/Screamo.
Altijd leuk natuurlijk. Ik doe de zang en de screams.
Het is raar weer op livejournal te zitten.
Vroeger poste ik echt alles hier.
Maar nu weet ik niet meer goed wat ik nog wel of niet moet posten.
Ik ben erg voorzichtig met dingen geworden in het afgelopen jaar.
Mijn vertrouwen is te vaak beschadigt om dingen te doen zonder na te denken.
hmm.
Op dit moment weet k niet meer echt wat om te zeggen,
Maar ik zal eens kijken of ik weer een ritme kan krijgen in mijn LJ updaten.
Zal misschien ook wel beter voor me zijn, de laatste tijd krop ik mijn gevoelens veel te veel op.
Ik praat met niemand over wat ik denk/doe/meemaak.
En toch wil ik het zo graag. ik weet alleen niet met wie.
Het is ook best moeilijk allemaal...