RRL: Fawn Fadoodle 1.2
Oké, het is iets later dan verwacht, maar hier is dan eindelijk update 2 van de RRL. Ik had gezegd dat het maximaal twee weken zou duren voor de nieuwe update, maar laat ik zeggen, de foto`s had ik al hetzelfde weekend gemaakt, het schrijven liet op zich wachten. XD
Dat kwam voornamelijk door school, heel erg druk, maar ook beetje persoonlijke problemen waardoor ik nergens zin in had. Maar dat is nu voorbij, het soort dipje is nu weg en ik voel me veel vrolijker. Vrolijk genoeg voor een update, ja zeker :D
Maar ik ga niet nog meer lullen, dus geniet van de update en tot de volgende keer. Ik zal maar niks beloven, maar ik probeer zo snel mogelijk. (al heb ik binnenkort wel een tentamenweek met zes tentamens dus hoop op niet al te veel!)
Xx
Het was net na zessen toen Cloud aanviel op de speelmuis in de slaapkamer van Fawn. Luid miauwend en blazend sprong Cloud op de muis, niet lettend op het feit dat haar baasje nog diep in slaap was. Fawn probeerde nog even door te slapen, maar het luide gemiauw van Cloud bleef haar wakker maken. Zuchtend stond Fawn op, Cloud had niks door en bleef doorspelen. ‘Gestoorde kat,’ mompelde Fawn.
Fawn liep traag de slaapkamer uit, Cloud negerend. Meteen zag Fawn dat de etensbak van Cloud leeg was, ondersteboven lag en ook nog drie meter van de originele plaats af. Het verbaasde haar dat Cloud niet luid miauwend aan haar bed had gestaan. Fawn pakte de verpakking met kattenvoer, draaide de bak om en vulde de bak. Ze was net klaar, toen ze getrippel hoorde achter haar.
Cloud nam een kijkje in haar bak met voer, maakte toen een afkeurend geluidje en liep toen naar haar krabpaal toe. ‘Is het niet goed genoeg voor je, mevrouwtje?’ zei Fawn beledigd. ‘Het is duur kattenvoer, van dat merk wat je altijd op televisie ziet! Nou hoor.’ Fawn pakte de bak op en rook zelf aan het voer. ‘Aan de andere kant, ik geef je geen ongelijk, dit spul ruikt afschuwelijk.’ Fawn zette de bak neer en liep de woonkamer uit.
Na een korte douche, een vlug ontbijt begon Fawn aan het opruimen van het huisje. Door al dat werken had ze weinig tijd gehad om het een beetje netjes te maken. Ze moest nodig haar werkkleding wassen, maar tijd had ze er nauwelijks voor. Fawn trok haar laatste set schone werkkleding aan en net toen ze haar bed opmaakte, stond haar carpool voor de deur.
Toen Fawn thuis kwam na haar werk, vond ze Cloud rond rennend in haar huis. ‘Zo, jij hebt je vermaakt, zo te zien,’ zei ze sarcastisch toen de kat stopte met rennen en zich in haar mand liet vallen. Fawn pakte Cloud op en aaide haar over haar kopje. ‘Heb je me gemist? Zeg maar ja, op jouw manier natuurlijk.’ Cloud miauwde en stak haar pootje uit naar Fawn. Ze schudde het pootje en zette de kat weer terug op de grond.
Fawn pakte een zak met brood en beleg uit de koelkast en begon aan een late lunch voor zichzelf. Cloud begon te spelen met het vogeltje aan de muur wat zorgde voor een hoop kabaal met het belletje dat aan het vogeltje hing. Fawn maakte een sandwich voor zichzelf en glimlachte om Cloud.
Na het verorberen van haar sandwich voelde ze de pootjes van Cloud om haar linkerbeen. Ze keek omlaag en zag dat Cloud met haar nagels in haar broek zat. ‘Cloud!’ riep Fawn uit en schoof de stoel vlug achteruit. Cloud schrok van de beweging en liet los. Toen keek Cloud omhoog en miauwde onschuldig. ‘Je bent echt een boef vandaag,’ zei Fawn afkeurend voor ze Cloud oppakte.
Na het afwassen en omkleden besloot Fawn om Nathan te bellen. Ze had tijdens het werk toch veel aan hem gedacht en ze wou hem weer zien. Iets in haar zei haar dat Nathan wel eens belangrijk voor haar kon zijn. Misschien zou ze hem haar droom vertellen, het bereiken van geluk met een robot, een mooie tuin en vijf kinderen. ‘Nathan! Met Fawn. Ik vroeg me af of je zin had om langs te komen,’ zei Fawn en tot haar geluk stemde Nathan in.
Toen Nathan rustig aangewandeld kwam, kon Fawn de verleiding niet weerstaan en ze sprintte naar buiten. ‘Hoi,’ riep ze en ze omhelsde Nathan uitbundig. ‘Wow,’ zei hij verbaasd maar lachte toen. ‘Heb je me gemist?’ vroeg hij glimlachend. ‘Ja, natuurlijk. Het is niet altijd zo gezellig om alleen te wonen met een kat die gestoord is.’ ‘Gestoord?’ ‘Je wilt niet weten,’ zei Fawn lachend.
‘Ik zie dat je een schaakbord hebt staan,’ zei Nathan wijzend naar het schaakbord. ‘Wil je het uitproberen?’ ‘Eerlijk gezegd wel, ik heb nog nooit geschaakt maar mijn opa zei altijd dat ik het moest proberen.’ Samen gingen ze zitten aan de schaaktafel en Fawn haalde de schaakstukken tevoorschijn.
Zonder dat Fawn het doorhad, vloog de middag en avond om. Het was al tien uur voordat Nathan op de klok keek en besloot om ervandoor te gaan. ‘Het was echt gezellig, Fawn,’ zei Nathan en hij streek een lok haar van het voorhoofd van Fawn. ‘Dat vond ik ook.’ Nathan trok haar naar zich toe voor een zoen en Fawn leunde gelukkig naar hem toe. Toen hij haar los liet, glimlachte hij. ‘Bel me,’ zei hij voordat hij de voordeur uit liep.
Fawn sliep heerlijk, ze droomde van Nathan en haar. Ze had echt het gevoel dat zij en Nathan bij elkaar pasten. Maar helaas was er een stoorfactor die haar wakker maakte uit haar droom. Cloud was een of ander onzichtbaar iets aan het najagen en Fawn werd wakker om vijf uur s`morgens. ‘Cloud,’ mopperde Fawn.
Gelukkig voor Fawn stond haar carpool alweer vroeg in de ochtend voor haar huisje. ‘Ik heb nu al echt een werkritme, elke ochtend vroeg op,’ mompelde Fawn terwijl ze haar linkerbeen in haar mouw wou steken. Gelukkig vond ze haar broekspijp al snel en kon ze nog op tijd instappen.
Toen ze halverwege de middag weer thuis kwam, lag er een slapende Cloud op haar te wachten. Fawn vulde haar etensbak, nam een vlugge douche en ging toen aan haar vaardigheden werken. Haar baas had haar laten weten dat als ze nog even door werkte en meer oefende, ze een promotie op zak zou hebben. Dus daarom dook Fawn de boeken in.
Toen de zon langzaam omlaag kroop en een poging ondernam om achter de bergen te verdwijnen, stopte Fawn haar boek weg en ging aan de slag met gehakt en spaghetti. Ze maakte er blijkbaar iets moois van, want het begon al snel heerlijk te ruiken naar de kruiden en tomatensaus.
Ze vulde haar bord helemaal met spaghetti en saus en kaas. Het water liep haar al in de mond. Ze ging aan tafel zitten, begon te smikkelen en negeerde Cloud die aan haar been trok. ‘Nee, je krijgt niks,’ zei Fawn. Cloud miauwde verongelijkt maar vertrok weer naar haar speeltje aan de muur. Ze had haar bord net leeg gegeten, toen de telefoon ging. Fawn stond op en liep naar de telefoon.
‘Hallo, met Fawn.’ ‘Hallo,’ zei Nathan. Fawn voelde hoe een brede glimlach op haar gezicht kwam. ‘Hoi,’ zei Fawn glimlachend en ze liet zich tegen de muur aanvallen. ‘Hoe was jouw dag vandaag?’ vroeg Nathan. ‘Goed, lang gewerkt. Mijn baas zei dat mijn promotie er bijna aankomt, nog even doorwerken. En die van jou?’ zei Fawn tegen de muur aanleunend.
‘Hetzelfde als die van jou, maar zonder dat promotiegebeuren. Mijn baas heeft mij nadrukkelijk gezegd dat ik op mijn plaats goed zit,’ zei Nathan. ‘Het komt wel goed, schatje,’ grinnikte Fawn. ‘Even doorwerken.’ ‘Ach, je weet dat ik het leuk vind om je aanmoedigingen te horen, maar ik belde om te zeggen dat ik morgen langs kom.’ ‘Maar natuurlijk, van mij mag je altijd komen,’ glunderde Fawn.
‘Fantastisch! Dan zie ik je morgen om acht uur, zorg er wel voor dat je aangekleed bent,’ zei Nathan plagend. ‘Nee! Niet zo vroeg! Ik heb morgen vrij, laat me op zijn minst uitslapen,’ riep Fawn uit. ‘Goed dan, ik ben er rond half elf.’ ‘Geweldig,’ lachte Fawn. Ze zeiden elkaar gedag en toen hing Fawn op. Ze voelde zich werkelijk gelukkig met Nathan. Ze vond het jammer dat ze hem nog nooit eerder ontmoet had.
Ze woonden beiden immers al jaren in Skyville, ze waren ook nog bijna even oud en toch hadden ze elkaar nooit ontmoet. Tot nu dan, en Fawn wou niet dat het anders was geweest. Cloud miauwde naar haar speeltje en Fawn keek toe. ‘Miauw,’ zei Cloud, met haar pootje tikkend tegen het vogeltje. ‘Ik weet het, hij is perfect,’ zuchtte Fawn.
Fawn bleef even voor haar uit staren tot ze besloot om weer haar boek te gaan lezen. Nu ze dicht kwam bij een van haar doelen, wou ze het weer lezen om te zien waar ze naar streefde. Ze bladerde door de pagina`s heen tot ze bij het hoofdstuk kwam over de vijf kinderen. Katy Engel had haar kinderen, samen met haar man Clive, oude Romeinse namen gegeven maar dat ging Fawn te ver.
Zij vond simpele namen zoals Toby of Elena al leuk genoeg. Ze had stiekem al een lijstje gemaakt met namen in haar hoofd. Vijf jongensnamen en vijf meisjesnamen. Want je kon nooit weten. Fawn legde haar boek weg en trok haar pyjama aan. Ze kon niet wachten tot ze een moeder kon zijn, terwijl ze in haar bed kroop. Samen met Nathan zou het perfect worden.
~~~
Terwijl Fawn de hele nacht rustig doorsliep, had Cloud weer eens de tijd van haar leven. Ze bracht de nacht door met het verorberen van al haar eten, rondrennen door de woonkamer, uit het raam kijken naar nachtwandelaars en luid spelend met haar muis en vogelspeeltje. Nu was het tijd om haar nagels bij te werken en ook flink wat lawaai te maken. Cloud wist niets van tijd maar ze vond nu wel dat haar baasje wakker mocht worden.
Toen Cloud nog geen geluid hoorde, besloot ze om het heft in handen te nemen en Fawn hardhandig wakker te maken. Luid miauwend trippelde Cloud de slaapkamer binnen en toen ze zag dat haar baasje nog diep in slaap was, zakte ze door haar voorpoten en begon harder te miauwen. Kreunend werd Fawn wakker van het kabaal dat Cloud maakte. ‘Gestoorde kat,’ mompelde Fawn boos.
Cloud zag goedkeurend hoe Fawn mopperend opstond en trippelde toen de slaapkamer uit. Cloud ging liggen in haar mand en keek toe hoe haar baasje stampend langs kwam. ‘Waarom kon je me niet laten uitslapen?’ vroeg Fawn. Cloud miauwde zachtjes en begon zichzelf te krabben. ‘Ja, dacht ik ook al,’ zei Fawn.
Uiteindelijk was het humeur van Fawn weer normaal en kon ze zelfs lachen. Hoewel het vervelend was geweest, had ze wel tijd genoeg om zich klaar te maken voor Nathan. Toen ze hem naar haar huisje zag wandelen, voelde ze vlinders in haar buik rond buitelen. Ze was echt verliefd, dat wist ze nu echt zeker. Ze trok haar jas aan, het was erg fris geworden en liep naar buiten.
‘Hallo mevrouw Fadoodle,’ zei Nathan met een brede lach en hij boog zich naar haar toe. ‘Alles goed met jou?’ ‘Ja zeker, vooral nu ik je hier zie,’ zei Fawn met een lach. Fawn keek in de groene ogen van Nathan en voelde een spontane bui opkomen. ‘Ik weet dat dit vreemd klinkt, maar ik heb gewoon het gevoel dat dit zo hoort te zijn en ik wou vragen of je met me wilt samenwonen,’ flapte Fawn eruit.
Even bleef Nathan stil, hij leek diep na te denken, maar toen brak zijn gezicht uit een glimlach. ‘Natuurlijk, ik zou niks liever willen,’ zei Nathan. Fawn sloeg opgelucht haar armen om hem heen en ademde zijn geur in. Ze voelde zich nu echt gelukkig. ‘Goh, dit had ik vanmorgen echt niet verwacht,’ zei Nathan. ‘Dat geldt ook voor mij, het was een spontane uitbarsting,’ gaf Fawn toe.
Een paar uur later was het geregeld. Het huisje van Fawn was grondig verbouwd en ze konden er direct intrekken. Fawn wou naar binnen lopen, maar Nathan hield haar tegen en tilde haar op. ‘We moeten dit huis een soort van inwijden.’ Hij wiebelde even met haar in zijn armen maar liep toen naar binnen. ‘Wauw, ons huisje,’ zei Fawn en ze plantte een zoen op de neus van Nathan.
Samen ploften ze neer op de bank. Het huis rook nog naar de verf en de nieuwe meubelen. Fawn voelde zich direct thuis, het was een stuk beter dan haar oude huisje. Het voelde beter, huiselijker. Nathan sloeg zijn arm om Fawn heen en gelukkig leunde ze tegen hem aan. ‘Dat heb je goed geregeld,’ zei Nathan in haar oor. ‘Dat klopt, ik weet hoe ik zoiets moet doen,’ lachte Fawn.
‘Je bent in meer dingen goed,’ zei Nathan lachend en hij begon haar te zoenen. Fawn liet zich achterover vallen in de bank en Nathan kwam bovenop haar terecht. Heftig zoenend en vrijend brachten ze de namiddag door in de bank, terwijl op de achtergrond Cloud het huis verkende en haar voerbak steeds opnieuw ontdekte.
Het werd langzaam donker toen Nathan overeind ging zitten en Fawn op zijn schoot trok. ‘Zullen we gaan eten of is er iets anders leuks om te doen?’ vroeg hij en hij drukte een kus op haar lippen. ‘Goh, er is zo veel te doen, ik weet niet waar ik moet beginnen,’ grinnikte Fawn. ‘We kunnen een kijkje nemen in alle kamers, zien of daar iets te zien valt,’ stelde Nathan voor met een speelse grijns.
Nathan trok Fawn omhoog uit de bank en samen liepen ze naar hun slaapkamer. Ondertussen trokken ze hun jassen uit en lieten ze vallen op de kapstok. Uiteindelijk kwamen ze terecht in de slaapkamer en Nathan plofte op het bed neer. ‘Zin om het uit te testen?’ vroeg hij en hij klopte op het kussen naast hem. ‘Zeg, zo gaan we dat niet doen?’ zei Fawn beledigd. ‘Ik bedoel, zullen we kijken of het lekker ligt, ik bedoel er verder niks mee,’ lachte Nathan. Fawn kleurde rood en plofte toch op het bed neer.
‘Ligt lekker,’ zei Nathan knikkend. ‘Maar het zal veel fijner liggen met jou in mijn armen,’ zei hij en hij sloeg zijn armen om Fawn heen. ‘Denk je?’ ‘Ja, dat denk ik.’ ‘Nou, ik weet dat wel zeker,’ lachte Fawn en ze drukte haar lippen op die van Nathan. ‘Hm, oké, hmm. Dat lijkt me wel goed zo,’ zei hij onderdrukt. Nathan pakte de lakens en trok ze over hun hoofden.
Uitgeput vielen ze uiteindelijk in elkaars armen in slaap. Fawn werd nog even wakker en keek gelukzalig naar Nathan. Als ze met hem samen was, voelde ze zich altijd gelukkig. Ze had het getroffen met hem. Nathan trok een slaperig oog open en drukte een zoen op haar voorhoofd. Fawn glimlachte en deed haar ogen weer dicht. Morgen kon ze hier verder over nadenken, nu was het tijd om te gaan slapen.