RRL: Fawn Fadoodle 1.0
Hello ladies and gentlemen,
Ik presenteer, de proloog van de RRL. In het begin was het nog een beetje nadenken over hoe ik die opdrachten ging introduceren voor Fawn. Ik wil er toch een verhaal mee doen en niet zomaar random mee spelen ;)
En toen op een donderdag, nog geen zes dagen geleden, of toch wel, i dunno, het is vakantie en ik kan de dage nniet tellen. Ik ben wel bezig met een mooi record voor het aantal dagen dat ik rondloop in een jogging broek. En ik leid mezelf af XD
Ik bedacht afgelopen donderdag een leuk verhaaltje waarmee ik dus die opdrachten kon laten zien. En om het duidelijk te maken, een proloog dus.
I hope you`ll enjoy en ik ga snel verder aan de volgende update. :]
~~~
Het verhaal van Fawn Fadoodle begint in de kleine stad Skyville, op een aangename avond, ergens tussen acht en negen uur s`avonds. Bij een van de betere huizen in Skyville werd aangebeld. De beller liet een bundeltje achter en verdween toen in de nacht om nooit terug te keren.
Binnen, in de warme woonkamer, zat een vrouw van achter in de zestig alleen op de bank naar een documentaire te kijken. Ze was eenzaam, sinds haar man haar een jaar geleden verlaten had door een hartaanval. Ze had ook nooit kinderen gekregen en probeerde overeind te blijven in de leegte. Bij het horen van de bel zette de vrouw het geluid zacht en stond, met enige moeite, op uit de bank.
Ze liep de woonkamer uit, de gang in en klikte het licht aan. Door het glas van de voordeur zag ze een bundeltje lakens op de grond liggen. Uit het bundeltje zag de vrouw een kopje steken met bruin haar. Vluchtig opende ze de deur en keek neer op het bundeltje. De oogjes waren gesloten en de peuter leek diep in slaap te zijn.
De vrouw trok de lakens weg en maakte het meisje wakker. Met slaperige oogjes keek de peuter omhoog naar de vrouw die bezorgd glimlachte. De vrouw pakte het meisje op en dankbaar leunde het meisje haar hoofd tegen de schouder van de vrouw. ‘En waar kom jij vandaan, kleintje?’ vroeg de oude vrouw. De vrouw doorzocht de lakens maar vond geen briefje. ‘Laten we je naar binnen brengen.’
De vrouw bracht het meisje naar de kinderkamer, een kamer die ze nooit had kunnen vullen. Het wiegje was oud en er lag een laagje stof op de vloer, maar de vrouw trok zich er nu niets van aan. Ze trok het meisje een oude pyjama aan en legde daarna het meisje in bed. ‘Ga jij maar lekker slapen, dan ga ik uitzoeken waar jij vandaan komt.’
De vrouw keek toe hoe het meisje in slaap viel. En ze bleef toe kijken naarmate de tijd vorderde. De vrouw belde de adoptiedienst maar die kon de herkomst van het meisje niet vinden. Na een half jaar zoeken stond Marina Fadoodle voor een keuze. Of het meisje opgeven voor adoptie of zelf het meisje adopteren. En Marina koos voor het laatste. Ze adopteerde het meisje en noemde haar Fawn Fadoodle.
Door de jaren heen groeide Fawn gelukkig op. Ze wist niet wat er gebeurd was, wie haar ouders waren en waarom ze achtergelaten was bij Marina. Marina kon het niets schelen, ze had eindelijk een dochter, na al die jaren gewacht te hebben. Fawn was gekomen als een geschenk uit de hemel. En Marina voedde haar dochter op met liefde.
Fawn groeide door en werd op een gegeven moment een gezellig kind. Fawn begon vragen te stellen en Marina beantwoorde ze allemaal naar de waarheid. In tegenstelling tot wat Marina had verwacht, wou Fawn niets weten van haar biologische ouders. Ze was dolgelukkig met haar adoptiemoeder en had het stiekem niet anders gewild.
Toen Fawn 12 werd, wist Marina zeker het niet lang zou duren voor ze Fawn zou verlaten. Maar die angst hield ze voor zich en ze bleef zich gedragen als de perfecte moeder voor Fawn. Fawn was dolgelukkig en kon zich geen ander leven voorstellen.
Op haar verjaardag kreeg ze een boek van haar moeder, getiteld Het Leven is een Reis, geschreven door Katy Engel. Fawn was meteen onder de indruk van het boek. Katy beschreef in het boek haar reis door het leven en wat voor geluk dat haar had gebracht. Ze was lid van de tuinvereniging, had een eigen robot gebouwd die goed functioneerde en had vijf kinderen. Zodra Fawn dat boek uit had, wist ze dat zij dat ook wou doen. Dezelfde doelen najagen en zo gelukkig zijn.
En toen Fawn een tiener was, bleef ze die droom houden. Ze was erop gebrand om bij de tuinvereniging te horen, een eigen robot te bouwen en 5 kinderen te krijgen. Altijd als ze zich verwijderd voelde van die droom, zoals afgewezen door die leuke jongen uit haar klas of als haar plantjes doodgingen, las ze het boek nog een keer. En dan borrelde die droom weer in haar hoofd. Maar uiteindelijk sloeg het noodlot toe.
Marina overleed vredig in haar slaap en was gestorven op 78-jarige leeftijd. Fawn was radeloos maar realiseerde zich nu wel dat de weg naar haar droom volledig openstond. Ze hoefde niet meer bij haar moeder ze zijn en kan haar droom najagen. Zodra Marina begraven was, vertrok Fawn uit haar moeders huis en gebruikte al haar geld voor een kavel waar ze haar droom kon beginnen.
Tot snel weer ;)
xx
Ik presenteer, de proloog van de RRL. In het begin was het nog een beetje nadenken over hoe ik die opdrachten ging introduceren voor Fawn. Ik wil er toch een verhaal mee doen en niet zomaar random mee spelen ;)
En toen op een donderdag, nog geen zes dagen geleden, of toch wel, i dunno, het is vakantie en ik kan de dage nniet tellen. Ik ben wel bezig met een mooi record voor het aantal dagen dat ik rondloop in een jogging broek. En ik leid mezelf af XD
Ik bedacht afgelopen donderdag een leuk verhaaltje waarmee ik dus die opdrachten kon laten zien. En om het duidelijk te maken, een proloog dus.
I hope you`ll enjoy en ik ga snel verder aan de volgende update. :]
~~~
Het verhaal van Fawn Fadoodle begint in de kleine stad Skyville, op een aangename avond, ergens tussen acht en negen uur s`avonds. Bij een van de betere huizen in Skyville werd aangebeld. De beller liet een bundeltje achter en verdween toen in de nacht om nooit terug te keren.
Binnen, in de warme woonkamer, zat een vrouw van achter in de zestig alleen op de bank naar een documentaire te kijken. Ze was eenzaam, sinds haar man haar een jaar geleden verlaten had door een hartaanval. Ze had ook nooit kinderen gekregen en probeerde overeind te blijven in de leegte. Bij het horen van de bel zette de vrouw het geluid zacht en stond, met enige moeite, op uit de bank.
Ze liep de woonkamer uit, de gang in en klikte het licht aan. Door het glas van de voordeur zag ze een bundeltje lakens op de grond liggen. Uit het bundeltje zag de vrouw een kopje steken met bruin haar. Vluchtig opende ze de deur en keek neer op het bundeltje. De oogjes waren gesloten en de peuter leek diep in slaap te zijn.
De vrouw trok de lakens weg en maakte het meisje wakker. Met slaperige oogjes keek de peuter omhoog naar de vrouw die bezorgd glimlachte. De vrouw pakte het meisje op en dankbaar leunde het meisje haar hoofd tegen de schouder van de vrouw. ‘En waar kom jij vandaan, kleintje?’ vroeg de oude vrouw. De vrouw doorzocht de lakens maar vond geen briefje. ‘Laten we je naar binnen brengen.’
De vrouw bracht het meisje naar de kinderkamer, een kamer die ze nooit had kunnen vullen. Het wiegje was oud en er lag een laagje stof op de vloer, maar de vrouw trok zich er nu niets van aan. Ze trok het meisje een oude pyjama aan en legde daarna het meisje in bed. ‘Ga jij maar lekker slapen, dan ga ik uitzoeken waar jij vandaan komt.’
De vrouw keek toe hoe het meisje in slaap viel. En ze bleef toe kijken naarmate de tijd vorderde. De vrouw belde de adoptiedienst maar die kon de herkomst van het meisje niet vinden. Na een half jaar zoeken stond Marina Fadoodle voor een keuze. Of het meisje opgeven voor adoptie of zelf het meisje adopteren. En Marina koos voor het laatste. Ze adopteerde het meisje en noemde haar Fawn Fadoodle.
Door de jaren heen groeide Fawn gelukkig op. Ze wist niet wat er gebeurd was, wie haar ouders waren en waarom ze achtergelaten was bij Marina. Marina kon het niets schelen, ze had eindelijk een dochter, na al die jaren gewacht te hebben. Fawn was gekomen als een geschenk uit de hemel. En Marina voedde haar dochter op met liefde.
Fawn groeide door en werd op een gegeven moment een gezellig kind. Fawn begon vragen te stellen en Marina beantwoorde ze allemaal naar de waarheid. In tegenstelling tot wat Marina had verwacht, wou Fawn niets weten van haar biologische ouders. Ze was dolgelukkig met haar adoptiemoeder en had het stiekem niet anders gewild.
Toen Fawn 12 werd, wist Marina zeker het niet lang zou duren voor ze Fawn zou verlaten. Maar die angst hield ze voor zich en ze bleef zich gedragen als de perfecte moeder voor Fawn. Fawn was dolgelukkig en kon zich geen ander leven voorstellen.
Op haar verjaardag kreeg ze een boek van haar moeder, getiteld Het Leven is een Reis, geschreven door Katy Engel. Fawn was meteen onder de indruk van het boek. Katy beschreef in het boek haar reis door het leven en wat voor geluk dat haar had gebracht. Ze was lid van de tuinvereniging, had een eigen robot gebouwd die goed functioneerde en had vijf kinderen. Zodra Fawn dat boek uit had, wist ze dat zij dat ook wou doen. Dezelfde doelen najagen en zo gelukkig zijn.
En toen Fawn een tiener was, bleef ze die droom houden. Ze was erop gebrand om bij de tuinvereniging te horen, een eigen robot te bouwen en 5 kinderen te krijgen. Altijd als ze zich verwijderd voelde van die droom, zoals afgewezen door die leuke jongen uit haar klas of als haar plantjes doodgingen, las ze het boek nog een keer. En dan borrelde die droom weer in haar hoofd. Maar uiteindelijk sloeg het noodlot toe.
Marina overleed vredig in haar slaap en was gestorven op 78-jarige leeftijd. Fawn was radeloos maar realiseerde zich nu wel dat de weg naar haar droom volledig openstond. Ze hoefde niet meer bij haar moeder ze zijn en kan haar droom najagen. Zodra Marina begraven was, vertrok Fawn uit haar moeders huis en gebruikte al haar geld voor een kavel waar ze haar droom kon beginnen.
Tot snel weer ;)
xx