(no subject)
vandaag weer via heuvelweggetjes naar mijn nicht, Judith, toe gekronkeld. Deze keer op de motor, niet met de auto. Het is maar 54 km. Dat klinkt haast als niets, maar hier heerst een ander tijds-afstand perspectief.
Het duurt een uur.
Eigenlijk zitten wij maar 2 of 3 dalen van elkaar af, maar wij moeten eerst het dorp in en door, dan naar Hyeres, dan een stukje snelweg naar St Tropez. Juth woont daar 7 km vandaan.
Tussen Hyeres en Juth is een stuk echt naar, als er geen haarbocht is, 100 meter, ben je blij.
De snelweg is 2 a 3 banen, verre van snel door alle bochten. We passeren dennebomen, struikjes met gele of paarse bloempjes, aquaducten en stijle hellingen, het vliegveld van La Mole (prive jets van the rich and famous).
Ik ben hier nu een week.
Waar wij zitten is niets te doen, je kunt enkel genieten van de rust.
Wanneer het weer het toelaat ga ik bepakt en bezakt de heuvels in, verder en verder, over onverhardde wegen, en laat ik de beschaving achter mij, om vervolgens deze sereine rust te verstoren met etudes, altissimo en gebruikelijk barok. Drie honden aan de voeten van de stenen waar ik op leun, keien beletten het omwaaien van de paginas.
En dan komt de donder, rennen!
En ik heb een baan. Jawel, ik ben aangenomen. Geen idee nog waar precies, maar dat merken we dan wel. Een paar dagen op de plaats rust zou ik best kunnen waarderen. Anders komt de rust erna wel :)
Vanavond even mijn ouders gesproken, over de foon. Fijn!
Ik baal dat ik mijn camera niet bij me heb :(
Het duurt een uur.
Eigenlijk zitten wij maar 2 of 3 dalen van elkaar af, maar wij moeten eerst het dorp in en door, dan naar Hyeres, dan een stukje snelweg naar St Tropez. Juth woont daar 7 km vandaan.
Tussen Hyeres en Juth is een stuk echt naar, als er geen haarbocht is, 100 meter, ben je blij.
De snelweg is 2 a 3 banen, verre van snel door alle bochten. We passeren dennebomen, struikjes met gele of paarse bloempjes, aquaducten en stijle hellingen, het vliegveld van La Mole (prive jets van the rich and famous).
Ik ben hier nu een week.
Waar wij zitten is niets te doen, je kunt enkel genieten van de rust.
Wanneer het weer het toelaat ga ik bepakt en bezakt de heuvels in, verder en verder, over onverhardde wegen, en laat ik de beschaving achter mij, om vervolgens deze sereine rust te verstoren met etudes, altissimo en gebruikelijk barok. Drie honden aan de voeten van de stenen waar ik op leun, keien beletten het omwaaien van de paginas.
En dan komt de donder, rennen!
En ik heb een baan. Jawel, ik ben aangenomen. Geen idee nog waar precies, maar dat merken we dan wel. Een paar dagen op de plaats rust zou ik best kunnen waarderen. Anders komt de rust erna wel :)
Vanavond even mijn ouders gesproken, over de foon. Fijn!
Ik baal dat ik mijn camera niet bij me heb :(