В Красную книгу редко встречающихся поэтов и прозаиков
Поэт Адамович изредка встречался с прозаиком Липковичем на просторах всемирной паутины, прозаик же Липкович предпочитал встречаться с поэтом Адамовичем на узеньких тропинках Севастопольского парка.
В парке встречам мешали бродячие собаки, дурно пахнущие бомжи, алкоголики, готы, нацболы и эмо.
А во всемирной паутине встречам и душевным беседам ( Read more... )
В парке встречам мешали бродячие собаки, дурно пахнущие бомжи, алкоголики, готы, нацболы и эмо.
А во всемирной паутине встречам и душевным беседам ( Read more... )
«Блогер Ліпковіч выходзіць з кампаніі па выбарах у дэпутаты. Паводле слоў Ліпковіча, у яго няма палітычных амбіцый, а духоўна ён належыць да пакалення, «якое гаварыла, што лепш лезці ў гразь, чым у палітыку»…»
Кефиру мне, кефиру! Карету мне, карету! Ну вось і цудненька :) Ліпковіч не ў палітыцы, а разам са сваім «духоўным» пакаленьнем. Будзімір будзе сумаваці: :) ня толькі паэт зьехаў, але й пейсменьнік зьліў ся :) «Інтэрнет і сацыяльныя сеткі ў нашай краіне не карыстаюцца ніякім уплывам, што і патрабавалася даказаць. Тыя, хто рыхтаваў указ № 60 аб рэгуляванні байнета, - сапраўдныя параноікі, якія баяцца ўласнага ценю». Са сваяго боку зазначу, што ён ня мае рацыі. Той жа інтэрнэт 4 рокі таму зьдзейсьніў буйную рэяльную справу. Бо справа была годная й вартая, і людзі гэнае разумелі, і выйшлі з онлайну на плошчу й вуліцы. А на гуана падарваліся імпэтна хіба тыя, да каго гуана й ліпне. Кантынґент ліпковіцкі паднабзьдзеў у ’нэце добра (нічога, праветрылі), а за свае брудныя «ідэялы» на’т ня здолеў узьняць азадак ад зэдліку і зьезьдзіць да сваяго куміра ў Зялёны Луг…
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment