Gevoelens van 2 cent

[wan3an]

Ik heb een rijk leven, in tegenstelling tot vele anderen die naast mij leven in dit bestaan. Ik ben gezond, lijdt nooit echt honger of dorst, heb een fijne familie, een heleboel te gekke vrienden en vriendinnen, hobbies, werk.....van vrijwel alles wat iemand nodig heeft om lekker te kunnen leven heb ik voldoende. En toch.....toch ben ik ook vaak ongelukkig. Ik vraag me daarom weleens af of ik een egoist ben, een verwend nest, omdat ik met alles dat ik heb toch nog ongelukkig weet te zijn. Terwijl als ik om me heen kijk er mensen worden afgemaakt, verminkt, een handicap hebben, zijn misbruikt door hun ouders, noem maar op! Het zijn er teveel, teveel verschrikkelijke dingen om op te noemen. Die mensen hebben een duidelijke reden om ongelukkig te zijn. En vaak genoeg moet ik aan mezelf toegeven dat ik geen duidelijke reden heb.....dat mijn ongelukkigheid voortkomt uit gevoelens waar ik liever niet aan denk. Maar ik ben een egocentrische mens, en mensen hebben de neiging om hoe goed ze ook zijn ontevreden te zijn met wat ze hebben, omdat er altijd wel meer lijkt te zijn dat ze willen hebben. Ik heb een heleboel, waarvan veel gegeven en veel verdiend. Maar sommige dingen zijn gewoon niet te krijgen. Juist de dingen die je graag wilt hebben of wil leren kennen. Wie je ook bent, wat je ook doet en hoeveel je ook bezit. Je moet je er bij neer kunnen leggen dat sommige dingen in het leven onbereikbaar zijn. Maar ik kan dat niet, ik kan me er niet bij neerleggen, en daarom haat ik mezelf meer dan soms, omdat er gevoelens bij me opkomen die ik veracht. Gevoelens die ik niet wil hebben maar simpelweg een onderdeel van me zijn. Gevoelens die mij dingen vertellen die niet waar zijn, soms leuk maar vaker vervelend. Gevoelens waardoor ik akties onderneem die mij en anderen pijn doen tegen mijn bedoelingen in. Gevoelens die mij diep in een put laten vallen waar het nat en koud, maar vooral donker is. Gevoelens die een doorn in het oog zullen blijven tot ik op een dag zal sterven.

Nu ik dit zo na zit te lezen ben ik blij dat ik dit heb opgeschreven. Het lucht op, maar ik ben vooral blij dat ik mezelf vandaag in de ogen heb durven kijken. Ik ben nu eenmaal een mens, met als ieder ander mens tekortkomingen waar ik een leven de tijd voor heb gekregen om daar uiteindelijk mee om te kunnen gaan. Ik heb veel nagedacht over mezelf de afgelopen tijd, en veel tekortkomingen gezien die ik graag zou willen veranderen in iets positiefs, of in ieder geval wil balanceren. Ik weet niet hoelang dat zou kunnen gaan duren, gevoelens zijn tenslotte gevoelens, maar ik weet wel dat de eerste stap is gezet.

Ookal voel ik me nu nog steeds heel erg leeg van binnen =(

Rob