Ilidiel.....
Het was alsof ik in een eindeloze donkere leegte viel,
Mijn lichaam verstarde, en ik leek langzaam te verdwijnen in de eeuwige duisternis,
Ik huilde.....omdat ik haar brandende hand nog steeds voor me zag,
En ik was bang, banger dan ik ooit was geweest toen ik haar losliet,
Niets kon me echter voorbereiden op de angst,
De angst die mij bekroop toen ik haar laatste flikkering zag verdwijnen,
En ik voor het eerst besefte..., dat ik nu alleen zou zijn.
Mijn lichaam en geest leken niet meer de mijne, ieder bestaand sprankje hoop stierf met een zucht,
Zelfs de Godin die ik heel erg veel liefhad leek ineens verdwenen,
En ik kon alleen maar denken aan de dood.
Mijn lichaam verstarde, en ik leek langzaam te verdwijnen in de eeuwige duisternis,
Ik huilde.....omdat ik haar brandende hand nog steeds voor me zag,
En ik was bang, banger dan ik ooit was geweest toen ik haar losliet,
Niets kon me echter voorbereiden op de angst,
De angst die mij bekroop toen ik haar laatste flikkering zag verdwijnen,
En ik voor het eerst besefte..., dat ik nu alleen zou zijn.
Mijn lichaam en geest leken niet meer de mijne, ieder bestaand sprankje hoop stierf met een zucht,
Zelfs de Godin die ik heel erg veel liefhad leek ineens verdwenen,
En ik kon alleen maar denken aan de dood.