aangename verassing...
Niets vermoedend zat ik even te pauzeren van het verkrampte geschilder waar ik inmiddels alweer weken mee bezig ben. Ging daar ineens om 12:30 mijn telefoon. Hoera! Evalien. Ze was op Zuidplein en vroeg of ik in de buurt was want ze had honger. Een lichte vertwijfeling sloeg toe omdat ik nog geen kleren aanhad en mijn woning was een puinhoop omdat ik mijn televisie-afstandbediening kwijt was... Gelukkig, het betrof een lunchdate met het Zuidplein als locatie. Zo snel heb ik nog nooit gedouchd. Binnen een minuut "alles" gedaan, (behalve scheren. ...en dat zit me nog steeds niet lekker...). Ik had nog niks gegeten en was ernstig toe aan sociaal contact. Al moest ik daarvoor UUUUREN door lingerie-afdelingen struinen voor het perfecte nachtgeval voor Evalien.
Als je wilt weten hoe ik rooie oren krijg... Nou, ZO dus! :-) ....(maar volgens mij is dat met mijn type huidskleur niet te zien gelukkig) ...en toch werd ik door het overige winkelend publiek, dat vreemd genoeg uit alleen maar vrouwen en meisjes bestond, ontzettend aangegaapt. Vooral wanneer ik langer dan tien seconden stilstond bij de pashokjes.
De lunch bestond uit een plaats voor vier bij Delifrance: koffie en een baquette met zalmsalade. Ehm, ik kwam er plots achter dat dit mn eerste lunchafspraak ooit was. heheheh. Maar het was ERG gezellig. Evalien bleek in een erg competatieve bui te zijn. Was ze niet niet aan het meten wie er van ons beiden op het moment het meest gestresst zou wezen, dan was ze wel aan het proberen om boven de ouderwetse en zeer luide telefoonstemgeluiden van een oude Rotterdamse nanny te komen. En dat lukte maar met moeite, en niet zonder tevergeefs een dikke vette lach proberen te bedwingen. :-D
Oh, de zalmsalade bleek tonijnsalade te zijn... Mij nemen ze niet in de maling!
Daarna een winkel gevonden waar het leek alsof K3 daarbinnen was ontploft. Zo roze dat het pijn deed aan mn tanden. En veel ook! En duur. Ik vroeg me meteen af hoe zo'n winkel voor mannen eruit zou zien. Maar die bestaan geloof ik al. Onder de naam Gamma en Karwei ofzo...
Toen het weer tijd was om aan het werk te gaan namen we afscheid en nam ik stoer de roltrap naar beneden. Terwijl ik geen idee had waar ik ergens was. Even rondgelopen maar toch weer terug naar boven gegaan omdat ik daar wel de weg weet naar de reguliere uitgang.
En de stress kon weer beginnen...
Als je wilt weten hoe ik rooie oren krijg... Nou, ZO dus! :-) ....(maar volgens mij is dat met mijn type huidskleur niet te zien gelukkig) ...en toch werd ik door het overige winkelend publiek, dat vreemd genoeg uit alleen maar vrouwen en meisjes bestond, ontzettend aangegaapt. Vooral wanneer ik langer dan tien seconden stilstond bij de pashokjes.
De lunch bestond uit een plaats voor vier bij Delifrance: koffie en een baquette met zalmsalade. Ehm, ik kwam er plots achter dat dit mn eerste lunchafspraak ooit was. heheheh. Maar het was ERG gezellig. Evalien bleek in een erg competatieve bui te zijn. Was ze niet niet aan het meten wie er van ons beiden op het moment het meest gestresst zou wezen, dan was ze wel aan het proberen om boven de ouderwetse en zeer luide telefoonstemgeluiden van een oude Rotterdamse nanny te komen. En dat lukte maar met moeite, en niet zonder tevergeefs een dikke vette lach proberen te bedwingen. :-D
Oh, de zalmsalade bleek tonijnsalade te zijn... Mij nemen ze niet in de maling!
Daarna een winkel gevonden waar het leek alsof K3 daarbinnen was ontploft. Zo roze dat het pijn deed aan mn tanden. En veel ook! En duur. Ik vroeg me meteen af hoe zo'n winkel voor mannen eruit zou zien. Maar die bestaan geloof ik al. Onder de naam Gamma en Karwei ofzo...
Toen het weer tijd was om aan het werk te gaan namen we afscheid en nam ik stoer de roltrap naar beneden. Terwijl ik geen idee had waar ik ergens was. Even rondgelopen maar toch weer terug naar boven gegaan omdat ik daar wel de weg weet naar de reguliere uitgang.
En de stress kon weer beginnen...