Ik weet het niet, het is wel heel sterk gesteld zo. Ik denk dat wat je de 'oudere' generatie larpers kunt noemen vooral de generatie kunt noemen die is blijven plakken na jaren larp-selectie. Power- danwel plothoggende "kijk-mij-eens-cool-doen" mensen vallen vanzelf langzamerhand af, zij het door desillusie of door desinteresse na een tijdje.
Dat je sociaal inepte mensen hebt die helemaal niets náást larp hebben is op zich al fout genoeg maar dat zegt meer over de sociale ineptheid en daarmee waarschijnlijk ook sociale-roleplay-ineptheid die je ziet bij sommige mensen.
En larp is in mijn ogen nog steeds een groeiproces. Het begint ooit met wat vrienden lacherig met zelfgemaakt knotsen op elkaar inbutsend, tot D&D-powerplayende verhalen die met een man of 10 onder zware leiding worden gehouden, totdat je uiteindelijk op het punt komt waar je ineens een karakter begint te ontwikkelen en uit te werken. En dán ben je denk ik op het punt waarop je een oude larper bent. Als je je kunt vermaken met gewoon lekker je rol spelen, ongeacht of je nu IC en OC aan het kantklossen of aan het knokken bent.
Ik heb veel meer het idee dat de 'nieuwe' generatie nog hun plek moet vinden en daarin juist met goede voorbeelden en goede larps (geen larps waarin het plot volledig uit butsen, powers en vette schatten bestaat) vooruit kunnen komen.
En het blijft een hobby. Dat je onderling veel over larps praat als larpers zijnde, a lá, vaak bestaat je hele relatie tot andere larpers uit enkel larps en is het de makkelijkste gemeenschappelijke grond. Zorg alleen dat je je beseft dat het een hobby is. Gewoon lol maken, dingen beleven en iemand zijn een weekendje lang.
(Oh, en ik ben nog steeds van mening dat larp een sóórt subcultuur is, net als mensen die eenzelfde sport beoefenen, theaterlui en al dat soort groepen. Er zit vaak wel een bepaald type mens op een larp, waardoor je in ieder geval een onderverdeling makkelijk maakt.)
Dat je sociaal inepte mensen hebt die helemaal niets náást larp hebben is op zich al fout genoeg maar dat zegt meer over de sociale ineptheid en daarmee waarschijnlijk ook sociale-roleplay-ineptheid die je ziet bij sommige mensen.
En larp is in mijn ogen nog steeds een groeiproces. Het begint ooit met wat vrienden lacherig met zelfgemaakt knotsen op elkaar inbutsend, tot D&D-powerplayende verhalen die met een man of 10 onder zware leiding worden gehouden, totdat je uiteindelijk op het punt komt waar je ineens een karakter begint te ontwikkelen en uit te werken. En dán ben je denk ik op het punt waarop je een oude larper bent. Als je je kunt vermaken met gewoon lekker je rol spelen, ongeacht of je nu IC en OC aan het kantklossen of aan het knokken bent.
Ik heb veel meer het idee dat de 'nieuwe' generatie nog hun plek moet vinden en daarin juist met goede voorbeelden en goede larps (geen larps waarin het plot volledig uit butsen, powers en vette schatten bestaat) vooruit kunnen komen.
En het blijft een hobby. Dat je onderling veel over larps praat als larpers zijnde, a lá, vaak bestaat je hele relatie tot andere larpers uit enkel larps en is het de makkelijkste gemeenschappelijke grond. Zorg alleen dat je je beseft dat het een hobby is. Gewoon lol maken, dingen beleven en iemand zijn een weekendje lang.
(Oh, en ik ben nog steeds van mening dat larp een sóórt subcultuur is, net als mensen die eenzelfde sport beoefenen, theaterlui en al dat soort groepen. Er zit vaak wel een bepaald type mens op een larp, waardoor je in ieder geval een onderverdeling makkelijk maakt.)
Reply
(The comment has been removed)
Reply
Leave a comment