***

[volka_z_bolkava]

Кожнаму несьці з сабой сваё:
неба
ці, можа, крыж.

Звонкімі сьпевамі салаўёў
поўнячы сэрца ціш,
рэзаць іржавым лязом тугі
словаў і думак вір,
вольхай ўкарэньвацца ў берагі,
блытацца ў мы, ты, вы...

Вымыта, выпалена ўначы,
выхаджана па дне.
Нешта глыбока ўнутры маўчыць
(крыкам было раней).

Цёплай далоньню кранаць кару,
кáру сваю прымаць.

Жыць - гэта проста ісьці ўгару.
І неба, і крыж трымаць.