(no subject)

[vohnik]

абдымаючы дні незлічоныя
ціха думаю ціха мару
як сплыве гэта лета чоўнамі
як завея ўздыме чару

як засну на гарышчы ўраніцу
і прысню як сабака грэе
левым бокам сваю абранніцу
закаханую бель завеі