Дзень 11, альбо зноў пра Мазыр
Сёння пра грамадскае харчаванне. Амаль. Пэўна ж усе ў чаціку ведаюць пра мазырскі днішча бар "на калёсах" "Тры пячкуры"?
Ну я так і думаў :) А было тут яшчэ зусім нядаўна, нейкіх гадоў 6 таму, ня менш каларытнае месца. На Прымаставой плошчы стаяла вось такая кафэшка.
Злепленая з гуманітарнага (напэўна) аўтобуса "MAN". Нават Ната яе ўжо ня помніць. Бо ў тыя часы пехам пад стол хадзіла, а не па злачняках :)
Такі вось ненавязлівы інтэр'ер з лампавымі фіранкамі. Інтэлігентныя наведвальнікі "прылагаюцца".
Такое ж інтэлігентнае меню. Эх, "каралева стала" сасіска ў цесце ўсяго 750 зайчыкаў, беляш - 680. Як ты далёка, залаты век :)
І што ж сталася з той кафэшкай, запытаецеся? Ёсць версія, што яна цяпер возіць (ну ці вазіла яшчэ год таму) турыстаў і протчых хіпстарочкаў па бяскрайніх прасторах вашай з намі сталіцы.
Такі вось нязграбны лёс.
Ну я так і думаў :) А было тут яшчэ зусім нядаўна, нейкіх гадоў 6 таму, ня менш каларытнае месца. На Прымаставой плошчы стаяла вось такая кафэшка.
Злепленая з гуманітарнага (напэўна) аўтобуса "MAN". Нават Ната яе ўжо ня помніць. Бо ў тыя часы пехам пад стол хадзіла, а не па злачняках :)
Такі вось ненавязлівы інтэр'ер з лампавымі фіранкамі. Інтэлігентныя наведвальнікі "прылагаюцца".
Такое ж інтэлігентнае меню. Эх, "каралева стала" сасіска ў цесце ўсяго 750 зайчыкаў, беляш - 680. Як ты далёка, залаты век :)
І што ж сталася з той кафэшкай, запытаецеся? Ёсць версія, што яна цяпер возіць (ну ці вазіла яшчэ год таму) турыстаў і протчых хіпстарочкаў па бяскрайніх прасторах вашай з намі сталіцы.
Такі вось нязграбны лёс.