Бiёграфам
Вось раней быў харошы, нават пiсаў якiя нi якiя вершы:
Тоны пылу замялі старыя валуны,
Тонай моху абрасьлі старыя пушчы.
Вецер вые толькі з цёмнай стараны,
А вакол яры, пагоркі, кручы...
Сто гадоў як зьнік апошні чалавек,
На дарогах зарасьлі ўжо каляіны,
І ні думкі ў ніводнай галаве,
Прэч цякуць адна з адной хвіліны.
Толькі цені ў тумане навакол,
Цені думак, цені веры, цені ценяў,
І дажджынкі часам падаюць на дол,
Высыхаюць не пражыўшы і імгненьня.
Нават вецер не трывожыць тут спакой,
Усё застыла, быццам на карціне,
І аблокі аблятаюць стараной,
І скрозь рэкі сталі й ўсе ў ціне...
Толькі я адзін жывы - а ўсё пустэча,
Я жывы - а спрэс навокал манекены.
Ува мне цяпер увесь розум чалавечы...
Чорт, прачнуўся... хаця сон быў афігенны!
А што цяпер? Цяпер усё больш вось так:
На фота з лева направа: Вiря, Раўдзi, я, Дрон i замалёваная свастыка на воз. Шэльна. Расоншчына, 2010 г.
Тоны пылу замялі старыя валуны,
Тонай моху абрасьлі старыя пушчы.
Вецер вые толькі з цёмнай стараны,
А вакол яры, пагоркі, кручы...
Сто гадоў як зьнік апошні чалавек,
На дарогах зарасьлі ўжо каляіны,
І ні думкі ў ніводнай галаве,
Прэч цякуць адна з адной хвіліны.
Толькі цені ў тумане навакол,
Цені думак, цені веры, цені ценяў,
І дажджынкі часам падаюць на дол,
Высыхаюць не пражыўшы і імгненьня.
Нават вецер не трывожыць тут спакой,
Усё застыла, быццам на карціне,
І аблокі аблятаюць стараной,
І скрозь рэкі сталі й ўсе ў ціне...
Толькі я адзін жывы - а ўсё пустэча,
Я жывы - а спрэс навокал манекены.
Ува мне цяпер увесь розум чалавечы...
Чорт, прачнуўся... хаця сон быў афігенны!
А што цяпер? Цяпер усё больш вось так:
На фота з лева направа: Вiря, Раўдзi, я, Дрон i замалёваная свастыка на воз. Шэльна. Расоншчына, 2010 г.