У 10 раніцы было 25. Зараз 30 пэўна. Раз гідрамет падмануў з пахаладаннем, то зараз бяру бубен і буду камлаць пад свой стары вершык. Снегу не абяцаю, але пахаладаць павінна.
* Снег. Дачакаліся футра бярозы.
І мароз. Дачакалася рэчка ільду.
Я па вуліцы пешшу не так каб цвярозы,
Але проста і роўна пад небам іду.
Закрыў вочы. На аўтапілоце -
Тут мой горад, тут лішне глядзець.
Ну і думкі ў вольным палёце
Дзесь далёка, і мне не паспець.
Не паспець за вірлівым струменем,
Не дайсці, каб сябе спадмануць...
А пад носам так пахне ячменем!
(Альбо што там у піва кладуць?)
Новы год, калядоўшчык, у Грунвальдзе
Былі рыцары, зараз - гаўно.
Каліноўскі, Марат, Гарыбальдзі...
Хваць Венеру і з ёй на гумно.
Родны дом. Пастарунак. Кавярня.
Пацямнела, хачу ў метро.
Ды зусім апусьцела “званарня” -
Тут жа Полацк - метро тут ZЕRO!
Так прыемна прытомнасьць казыча
Адчуваньне свабоды быцьця.
... Каб не стала там нафтаздабыча,
А то нам тут не будзе жыцьця...
Сьнег. Дачакаліся футра бярозы.
Я пад імі па-матушцы песьні пяю
І крычу, каб міжволі не спаць на марозе,
У сусвет напраўляючы мудрасць сваю.