(no subject)

[viecier]

Раскіданае па аблоках
Маё разьвітаньне зь зямлёй,
Таму што жыцьцёвыя крокі
Пакінутыя душой.

І зноўку прашу я на крылы,
Што змогуць душу ўзьнясьці -
Над гэтым разьюшаным вірам
Да зорак мяне падняці

Я веру, я знаю, я чую -
З вышынь, калі з ранку гудзе
Жаўрук, які прагне свабоды -
Адкрыю ў сваёй чарадзе!