Шмат разоў каталіся да Наваельні (ці наадварот) 100-кіламетровым асфальтавым шляхам праз славутасці наваградчыны. І нічога не замінала зрабіць гэта зноў на пачатак сэзону
Як гэта было чытаем далей
01. З гораду выязжалі ў 10 гадзін
02. Спачатку было трохі холадна, але нядоўга
03. Зазірнулі ў Паланэчку, за гады нічога не мяняецца
04. 30 км "упіраліся" супраць бакавога ветру. Добра што насупраць не прыйшлося, іздохлі бы імгненна
05. Ваколіцы Паланэчкі-Міра-Гарадзеі-Нясвіжа амаль не маюць лясоў. Бясконцыя палі - былыя радзівілаўскія землі і зараз самыя лепшыя ў краіне
06. На мяжы вобласцей
07. Пасля Жухавічаў павярнулі на захад і "паляцелі пад ветразем"
08. Прыпынак на каменнях
09. Пачаўся рэльеф Наваградскага узвышша. Под'емы чаргаваліся хуткаснымі спускамі і стала ўжо нават спякотна)
10. Касцёл у Варончы, стаў яшчэ прыгажэйшым
11. З-кіламетровы жвіравы кавалак, зноў даставіў
12. Перавал па серпанціну праз гару не цяжкі
13. Але ўехаць на вяршыню атрымліваецца не кожнаму)
14. Нарэшце Райца
15. Сустрэчныя транспартныя патокі
16. У гэты раз наведалі былы вадзяны млын на рэчцы Зямчатцы
17. Прыгожы такі вадаспад
18. Аж засэлфячыліся)
19. І далей па маршруце
20. Яшчэ трохі рэльефаў
21. Зноў прыпынак
22. Апошнія кіламетры
23. Ды непазбежны фініш у Наваельне)
24. Разам за дзень 111 км.
Трэк такі Фота ў гугле