(no subject)

[verwaarloosbaar]

deuren openen zich, ik had gedacht dat je ingemetseld zou zijn, met anti-verwaarloosbaar-specie.
ik dacht te voelen wat ik gedaan heb, maar deuren openen zich, vloedgolf na vloedgolf van gevoelens spoelen over mij.
wrakhout spoelt aan op het eiland van mijn gedachten en verzamelt zich. ik slenter langs de resten, juttend.
ik probeer het geheel te overzien, wat kan ik meenemen, wat heb ik niet meer nodig?
ik denk dat we er het beste aan doen de basis opnieuw op te bouwen, en alleen hier en daar wat wrakhout aan te wenden.
als het echt niet anders kan. dit eiland, deze hut zijn nieuw, ze krijgen alleen oude bewoners.
ik wil verder gaan. door de deur. kijken of je thuis bent.
"Hallo?"
als een schuchter wezen schuifel je een schaduw in.
ik ben het, vroeger hadden we het aardig goed, nu, hier zou alles wel eens perfect kunnen worden.
voor zover perfectie menselijk mogelijk is.
hier kunnen wij onze gedachten vieren, onze magnetische velden controleren of laten gaan
al naar gelang je wilt.
maar wen aan mijn geur, mijn stem, mijn aandacht, ik wil je geen angst aanjagen.
mijn intenties zijn oprecht