вандроўка па міншчыне. заканчэнне

[veragodna]

Сумленне - страшная рэч, якая прымушае цябе скончыць распачатую серыю допісаў нават праз паўтара года.
І як бы мне ні хацелася распавесці пра вандроўку па Гомельшчыне-Магілёўшчыне, за адсутнасць справаздачы пра якую Наталька з Віталём павінны былі даўно і справядліва закідаць мяне тапкамі, незавершаныя гештальты ўздзейнічаюць на псіхіку магічным

Comments

[ext_3559646]

Справаздача бляск, дзякуй :)
Цэркарыёз ён такі, ага. Я, напрыклад, у Бярэзіне так апошнім разам праз яго і не купаўся. І да Гомеля не даехаў... ну кіламетраў 100-105 :)

[veragodna]

Дзякуй :). Вымучаная справаздача насамрэч, давялося нават відэа пераглядаць, бо забыла дэталі.

Блін, я не ведала, што ён і ў рэках сустракаецца. Думала, гэтая трасца толькі ў азёрах водзіцца.

А пра Гомель - сорамна, Аляксей, сорамна! Што такое 100 км, калі Вы ведаеце, што тут ёсць чалавек, які будзе рады Вас бачыць! :)

[ext_3559646]

Сустракаецца, але ў рэках - фрагментамі. Акурат там, дзе я ў бліндажы быў, берагі зарослыя, таму ўсё гэтак жа выглядала - рыбкі паснулыя і г.д.
Самому сорамна, ай. Спадзяюся, некалі ўсё ж выпраўлюся (ва ўсіх сэнсах) :)

[veragodna]

Во блін, гідота якая.

Спадзяюся, гэтае абяцанне з разраду "мужык сказаў..." :)). Дарэчы, файна было б, калі б Вы ў перыяд навучальнага году прыехалі. Я б сустрэчу са студэнтамі арганізавала! Ім будзе вееельмі карысна.

[ext_3559646]

Ды я таксама спадзяюся, але "я такая внезапная, такая протіворечівая вся", што дакладна нічога гарантаваць не магу :)

[veragodna]

:)) Ну, сігналізуйце, як надумаеце.