ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ.
Μες΄στη βρεγμένη ερημιά
Ψυχή και σώμα μου φωνάζουν,
Μα ανακούφιση καμία,
Τα λόγια στην ομίχλη στάζουν.
Να με ακούσουν προσπαθώ
Να μη μας βρει της μοίρας βέλος,
Με απαντά απ΄το βυθό
Του Χάους άπειρο, το τέλος.
Και βλέπω πρόσωπα κενά
Να με κοιτούν με απορία,
Ο κάθε ένας προσπερνά
Μοιραία παίρνοντας πορεία.
Βουίζει άγρια ο χρόνος,
Επιταχύνονται στιγμές,
Του σκότους μας τυλίγει πόνος
Με μαύρες και ψυχρές ορμές.
Ευθύνη μου η τελευταία -
Τους δαίμονές του να παλέψω,
Για τη ζωή του κόσμου νέα
Φτωχές ψυχές να προστατέψω!
03.2006.