(no subject)
Վերջերս զգում եմ, որ հանգստանալու ու նորից գործի անցնելու ամենալավ ու սիրած ձևերի մեջ իր տեղն է գրավել ու դեռ չի պատրաստվում հեռանալ նկարներ նայելը։ Տարբեր նկարներ՝ սկսած պարզ ու հասարակ քաղաքային պեյզաժներից մինչև ինչ-որ ցույցեր ու հավաքներ։ Էլ չեմ խոսում, որ ասենք նայում եմ ինչ-որ մեկի ճանապարհորդական նկարներն ու համառոտ գրառումները իմ սիրած Մերձավոր Արևելքից։ Բայց ոչ թե հայտնի զբոսաշրջության վայրերն ու ինչ-որ կառույցներ, այլ փոքր մանրամասներ ու տվյալ երկրի իրական դեմքը ցուցադրող նկարներ։
Ասածս ինչ է։ Պատկերացրեք, ինչ գերհաճույք եմ ստանում նայելով Լիբանանում այսօրվա ցույցի նկարները։
Մնացածն էլ այստեղ ու այստեղ։
Ասածս ինչ է։ Պատկերացրեք, ինչ գերհաճույք եմ ստանում նայելով Լիբանանում այսօրվա ցույցի նկարները։
Մնացածն էլ այստեղ ու այստեղ։