***Яны прапусьцілі імшу, дзе вяшчаў Зянон...

[valjaryna]

* * *
Яны прапусьцілі імшу,
дзе вяшчаў Зянон,
і мітынг на дзевяць сьцягоў
ля пляца
ў цэнтры Варшавы
толькі дзеля таго,
каб разам
без анікаго
выпіць - дапусьцім - кавы.


Пасьля цёплай кавярні
і зімнага мацыёну
ў тумане Старога Места
пачуліся ў небе званочкі
перадкалядных анёлаў,
што па адным
падалі
ў Віслу
са сьвістам.
І ў тым была іхняе вестка.

Ён паўтараў - у палову сцягоў -
што так раматычна навокал,
і як выдатна, што яна прыехала
на выходныя,
бо ў выходныя вырвацца лёгка.

Яна слухала і глядзела
ў гарчычныя вочы цёплыя
(цяплейшыя за гжанае піва),
на валасы цёмныя
і Месяц, што плыў у іх
маўкліва.

Глядзела і туравала:
сяброўства бывае розным,
і - у тым ліку - такім.
І гэта - ўжо нямала.
Смуга ўсё шчыльней наступала...
Званочкі ў небе зьвінелі.
Анёлы ўсё падалі зь неба.
І Месяц усё плыў пры ім...

* усе супадзенні з людзьмі і падзеямі лічыць выпадковымі.

17 лістапада 2012