ПРАКТЫКУМ ПА ЛЮБОШЧАХ, АЛЬБО ЗААХВОЧАНЫЯ КРАТАННЯМІ
Практыкум па любошчах, альбо Заахвочаныя кратаннямі
(па матывах нашумелай рубрыкі першай беларускай газэты з рысункамі)
“НН” ад ўдзячных практыкантаў
шмаравідла на прасцірадле
пешчы пашчаю
дамо рады й дамо маралі
скажам праўду гарачую:
пра начэпнікі забываліся
так кахаліся
вымкнуты далькаж
на целе трускалкі
кахае беларуску беларус, які
заўзятар любошчаў і футболу
яна ж чакае на гол у
куньку - ці як шчэ кажуць - потку
а ён песціць ласкацень
сноўдае яе котку
ужо вечар. на спіны кладзецца цень
яны кахаюцца чотка
ён ведае - дзе кропка “Джы”
ён - проста трохжадальны Джын
яна прагне яго залагодзіць
ён - яе. і годзе
церце ў рытме лявоніхі
цалункі ў рытме полькі
ух які гон і юр які
калі ён зможа шчэ столькі ж
а ён спускае
каіцца. сканчае. не ашчаджае...
ізноў насоўвае
пярдоліць як мага
яна пагаджаецца
і ў змозе туруе:
“Шчэ! Льга!”
поцяг у стадыі спраўджання
вось і яно - распружанне
разнявольванне
у пяцельку ці вольнае
не замаруджанае
як вынік: ён аціхлы
прыстаў час “Э”
яна ж - шчэрыць іклы
хоча яшчэ
. . .
на самую раніцу
яна смажыць дранікі
ёй спадабалася
хоча аддзячыць
ён цяпер - яе мачо
у яе да яго гарыць
у яго на яе паўстае
оў, еее!
дык бяры ж, паўстанец, яе!
бяры, мілы дурань,
сваю Ядзьвісю альбо Аленку
і кахай па-наску
па-партызанску
з енкам альбо без енку
у начэпніку і без
у рамонках і ў кустах, дзе бэз
не бяры зморай -
яна хоча паўтору
не пачуваецеся засаромленымі
не пачуваецеся сцята
дзякуй прыродзе за цагліцы пругкія
сабе - за свята
(па матывах нашумелай рубрыкі першай беларускай газэты з рысункамі)
“НН” ад ўдзячных практыкантаў
шмаравідла на прасцірадле
пешчы пашчаю
дамо рады й дамо маралі
скажам праўду гарачую:
пра начэпнікі забываліся
так кахаліся
вымкнуты далькаж
на целе трускалкі
кахае беларуску беларус, які
заўзятар любошчаў і футболу
яна ж чакае на гол у
куньку - ці як шчэ кажуць - потку
а ён песціць ласкацень
сноўдае яе котку
ужо вечар. на спіны кладзецца цень
яны кахаюцца чотка
ён ведае - дзе кропка “Джы”
ён - проста трохжадальны Джын
яна прагне яго залагодзіць
ён - яе. і годзе
церце ў рытме лявоніхі
цалункі ў рытме полькі
ух які гон і юр які
калі ён зможа шчэ столькі ж
а ён спускае
каіцца. сканчае. не ашчаджае...
ізноў насоўвае
пярдоліць як мага
яна пагаджаецца
і ў змозе туруе:
“Шчэ! Льга!”
поцяг у стадыі спраўджання
вось і яно - распружанне
разнявольванне
у пяцельку ці вольнае
не замаруджанае
як вынік: ён аціхлы
прыстаў час “Э”
яна ж - шчэрыць іклы
хоча яшчэ
. . .
на самую раніцу
яна смажыць дранікі
ёй спадабалася
хоча аддзячыць
ён цяпер - яе мачо
у яе да яго гарыць
у яго на яе паўстае
оў, еее!
дык бяры ж, паўстанец, яе!
бяры, мілы дурань,
сваю Ядзьвісю альбо Аленку
і кахай па-наску
па-партызанску
з енкам альбо без енку
у начэпніку і без
у рамонках і ў кустах, дзе бэз
не бяры зморай -
яна хоча паўтору
не пачуваецеся засаромленымі
не пачуваецеся сцята
дзякуй прыродзе за цагліцы пругкія
сабе - за свята