Чыжоўскія могілкі. Гісторыя другая. Аскепкі старых мінскіх могілак
Гісторыя першая
Калі вандруеш па сучасных вялікіх мінскіх могілках, то час ад часу трапляеш на надмагіллі, якія не стасуюцца з датай заснавання могілак. Як такое магло стацца і чаму так адбывалась?
Крышку пра гэта распавядае муфцій Абу-Бекір Шабановіч:
"В 1962 году татарское кладбище снесли. Сносили для того, чтобы просто от него избавиться. Ничего строить на его месте не планировали. Накануне по радио было объявлено, чтобы татары готовились к перезахоронениям. Некоторых перезахоронили. Например, в Дражне я обнаружил около сотни таких могил. А в Ивье нашел могилы тех татар, у которых мы жили в студенчестве. Там похоронена Фатима. До сих пор, когда я бываю в Ивье, обязательно посещаю могилы своих родственников, а потом иду к ней. Но основные захоронения на татарском кладбище сровняли с землей бульдозерами."
http://bolshoi.by/gorod/tatarskij-sled/
У расповяд закралася памылачка: у 1962 годзе быў зруйнаваны мінскі мячэт, а могілкі зраўнялі з зямлёю у 1974. Прыкладна такі лёс напаткаў габрэйскія і лютэранскія могілкі Мінска.
Перахаванні і помнікі з былых татарскіх могілак можна знайсці і на Чыжоўскіх могілках.
1970-е - чорныя гады для старых мінскіх могілак. Так у гэты час былі зачынены габрэйскія могілкі па вуліцы Калектарнай.
І зусім нечакана было cустрэць помнік, магчыма, з лютэранскіх могілак, якія таксама былі знішчаны ў 1970-ых.
На жаль, не магу расчытаць, што напісана ў верхняй частцы помніка дарагога быцькі і любімага брата Jacob Micdal, які пакінуў гэты свет у 1904 годзе ва ўзросце 31 года, але эпітафія на им прыгожая: "Ад вачэй далёка, ля сэрца вечна блізка!"
З.Ы. Тут сябра дапамог з надпісам на нямецкай мове:
Hier ruhet in Gott mein (неразборліва) Gemahl, meiner teurer Vater, unser lieber Bruder Jakob Migdal. Dem Auge fern, dem Herzen ewig nah!
Тут спачывае з Богам мой (неразборліва) муж, мой дарагі бацька, наш любімы брат Якаб Мігдал. Ад вачэй далёка, да сэрца навечна блізка!
Калі вандруеш па сучасных вялікіх мінскіх могілках, то час ад часу трапляеш на надмагіллі, якія не стасуюцца з датай заснавання могілак. Як такое магло стацца і чаму так адбывалась?
Крышку пра гэта распавядае муфцій Абу-Бекір Шабановіч:
"В 1962 году татарское кладбище снесли. Сносили для того, чтобы просто от него избавиться. Ничего строить на его месте не планировали. Накануне по радио было объявлено, чтобы татары готовились к перезахоронениям. Некоторых перезахоронили. Например, в Дражне я обнаружил около сотни таких могил. А в Ивье нашел могилы тех татар, у которых мы жили в студенчестве. Там похоронена Фатима. До сих пор, когда я бываю в Ивье, обязательно посещаю могилы своих родственников, а потом иду к ней. Но основные захоронения на татарском кладбище сровняли с землей бульдозерами."
http://bolshoi.by/gorod/tatarskij-sled/
У расповяд закралася памылачка: у 1962 годзе быў зруйнаваны мінскі мячэт, а могілкі зраўнялі з зямлёю у 1974. Прыкладна такі лёс напаткаў габрэйскія і лютэранскія могілкі Мінска.
Перахаванні і помнікі з былых татарскіх могілак можна знайсці і на Чыжоўскіх могілках.
1970-е - чорныя гады для старых мінскіх могілак. Так у гэты час былі зачынены габрэйскія могілкі па вуліцы Калектарнай.
І зусім нечакана было cустрэць помнік, магчыма, з лютэранскіх могілак, якія таксама былі знішчаны ў 1970-ых.
На жаль, не магу расчытаць, што напісана ў верхняй частцы помніка дарагога быцькі і любімага брата Jacob Micdal, які пакінуў гэты свет у 1904 годзе ва ўзросце 31 года, але эпітафія на им прыгожая: "Ад вачэй далёка, ля сэрца вечна блізка!"
З.Ы. Тут сябра дапамог з надпісам на нямецкай мове:
Hier ruhet in Gott mein (неразборліва) Gemahl, meiner teurer Vater, unser lieber Bruder Jakob Migdal. Dem Auge fern, dem Herzen ewig nah!
Тут спачывае з Богам мой (неразборліва) муж, мой дарагі бацька, наш любімы брат Якаб Мігдал. Ад вачэй далёка, да сэрца навечна блізка!