Юлий Таубин и минский трамвай

[vadim_i_z]

     Вскоре после пуска минского трамвая Юлий Таубин написал это стихотворение, которое было опубликовано в газете "Рабочий" в переводе, судя по всему, Натальи Вишневской - жены опального на тот момент Алеся Дудара (отсюда и необходимость использовать псевдоним).


Правду говоря, не лучшее стихотворение поэта. Другое - тоже с упоминанием трамвая, который "праляцеў, як двухстопны анапест" - мне нравится много больше:

Лірычнае хваляванне
Так вецер праходзіць лірычнаю зданню
Баладным гяроем - спявакам старым.
Лірычнае хваляванне
Праходзіць, як вецер, па сэрцы маім.
Ўрачыстыя воды скандуючы, вербы
Схіляюцца каля варот
І шэпчуць: “Пішы без хлуслівых гіпербал,
Пішы без узвышаных троп.
Паперу на зэдлік… Пяро на канапе…
Душа разагрэта вячэрнім агнём…
Трамвай праляцеў, як двухстопны анапест,
І іскры дрыжаць за акном.
Я з вершам праходжу жыццёвыя тракты,
Я з вершам і ў крозах, і ў сне…
Харэі, і ямбы, і пруткія дактылі
Заўсёды на варце ў мяне.
Мы пойдзем супольна і будзем змагацца,
Супольна збіваючы кожны рыф -
І стромкія сцены алітарацый,
І ўзгоркі класічных рыфм.
Так вечар прыходзіць, так сунецца ранне,
Змываючы з Захаду грым, -
Лірычнае хваляванне
Заўсёды, як вецер, на сэрцы маім.

19 лістапада 1929 г.