(no subject)
... Ik heb besloten te gaan hardlopen. Jaja, echt waar. Ik heb tijden geroepen dat ik niet aan sport doe en toch wonderbaarlijk slank kan blijven. Dus daar hoef ik het niet voor te doen! Waarom dan wel? Omdat ik van de week een gesprek met iemand had en die kon mij eigenlijk haarfijn dingen uitleggen over mezelf, terwijl ik hem nog maar net ken. Hij heeft al een bult levenservaring en dat helpt denk ik wel. Hij wist me dus te vertellen dat ik waarschijnlijk zo uitkijk naar het stappen, zo los ga tijdens het stappen, zoveel flirt, de behoefte voel om weg te gaan omdat ik dan even mezelf kan zijn. Niet de mama, maar gewoon mezelf. En toen dacht ik: ja, daar zit eigenlijk wel wat in. Dan hoef ik even niet 'verantwoordelijk' te zijn enzo. Maar ik weet ook dat dit betekent dat ik af en toe zeer kriebelig wordt als ik geen kant op kan, bijv. omdat Gijs werkt ofzo. Ik heb verder helemaal niets voor mezelf. Ja mijn werk, maar dat bedoel ik niet. Geen hobby's ofzo. Ik tekende en schilderde, maar dat doe ik niet meer. Ik zwom, maar dat doe ik niet meer. Is er gewoon ingeslopen. Nou heb ik geen zin in fitness, en niet echt behoefte aan teamsporten, dus ik heb bedacht dat ik maar ga hardlopen. Even dat moment voor mezelf, het kost alleen de schoenen + kleding en ik kan kiezen wanneer. En het is een verslaving zegt iedereen. Dat moet ik nog zien, maargoed, kan er maar beter aan beginnen dan zie ik het vanzelf wel.