У мяне свёкар калі сустракаў пару разоў ваўка на Палессі, дык на дрэва залазіў. Адзін раз па маладосьці, зусім падлеткам быў. А другі раз, ужо пасля арміі.
Мой дзед Мацьвей быў на далёкім пакосе, тады прысеў папалуднаваць, азірнуўся - у метры ад яго воўк, як з-пад зямлі. Не схавацца, не ўцячы. Тады дзед стаў зь ім гаварыць: Ваўчок, у мяне свой клопат, у цябе - свой, вось і ідзі сваёй дарогай. Воўк паслухаў дзеда і пацялёпаў па сваіх справах.
Comments 7
Reply
Reply
Reply
Reply
Reply
Leave a comment