het lijkt alsof het altijd precies op woensdag mooi weer is. de afgelopen weken gaan hij en ik iedere woensdag skaten. onze therapie. het is mix van lachen en het verwerken van verdriet. hoe kon ik jou nou 2 jaar uit het oog verliezen? ik wil hem leren remmen, maar hij skate liever tegen palen op. ik lach. zoals iedere woensdagavond bezochten we na ruim een uur skaten de avondwinkel schuin onder het huis van mijn vriendinnetje. voor de verandering belde ik maar eens aan. de deur ging open en daar stond ze, in haar pyama breed te glimlachen 'vriendinnetje! wat doe jij nou hier?! kom binnen!' hij kreeg thee en ik mijn oude vertrouwde cappuccino. uren gepraat tot ik weer richting huis moest. ja, ik ga amsterdam echt missen.