Netbook
Nieuw! Ivo live vanuit de huiskamer. Dat is hoe ik dit nieuws zou willen noemen. Na lang twijfelen heb ik namelijk een laptop gekocht. Of nee, eigenlijk heeft het een "net-book". Iets dat ik door de onwenningheid ook uitspreek alsof er een streepje staat.
Een netbook dus, waarmee ik kan schrijven en internetten. Lang getwijfeld of ik het zou aanschaffen. De vraag "waarom" honderd keer gesteld, maar ik denk dat het heel handig is voor studie, zelfstudie werk maar ook het schrijven.
Het komt namelijk altijd voor dat ik inspiratie heb om te schrijven, en ik me dit realiseer als ik lekker ontspannen ergens alleen zit. En dat is altijd ver van mijn computer. Dit kan ik alleen maar uitleggen door de situatie te beschrijven van hoe ik hier languit op de bank lig, het zonnetje op mijn gezicht schijnt en verder even helemaal niets om handen heb.
Natuurlijk, mijn pc is nu 10 stappen (straks even tellen) van mij af, en ik zou zeker daar ook kunnen posten, maar het is tóch anders zo. Een zekere luxe, of misschien wel gemak, waarop ik nu gewoon even kan schrijven, alsof ik even een tijdschrijft pak. Ook op school pak ik hem (hem? interessant, waarom niet een haar?) er even bij op dode momenten.
Toch voel ik een zekere weerstand om hem (ie is weer) in de bus te gebruiken. Dat is ook weer zo iets, zit je daar. Iedereen natuurlijk meekijken wat je aan het doen bent. (lettertype op 5 zetten zou een optie zijn). Maar toch, misschien is het toch een tikkie te decadent in deze aso buurt. Hoewel ik best weet dat mijn laatste opmerking dit gehele decadenten beeld over mij zou bevestigen. Ah, ik schaam me er dan ook niet voor. Behalve in de bus dan.
Weer zo iets interessants! Maar laat maar even, dit stuk wordt al te lang.
Volgende keer weer
Een netbook dus, waarmee ik kan schrijven en internetten. Lang getwijfeld of ik het zou aanschaffen. De vraag "waarom" honderd keer gesteld, maar ik denk dat het heel handig is voor studie, zelfstudie werk maar ook het schrijven.
Het komt namelijk altijd voor dat ik inspiratie heb om te schrijven, en ik me dit realiseer als ik lekker ontspannen ergens alleen zit. En dat is altijd ver van mijn computer. Dit kan ik alleen maar uitleggen door de situatie te beschrijven van hoe ik hier languit op de bank lig, het zonnetje op mijn gezicht schijnt en verder even helemaal niets om handen heb.
Natuurlijk, mijn pc is nu 10 stappen (straks even tellen) van mij af, en ik zou zeker daar ook kunnen posten, maar het is tóch anders zo. Een zekere luxe, of misschien wel gemak, waarop ik nu gewoon even kan schrijven, alsof ik even een tijdschrijft pak. Ook op school pak ik hem (hem? interessant, waarom niet een haar?) er even bij op dode momenten.
Toch voel ik een zekere weerstand om hem (ie is weer) in de bus te gebruiken. Dat is ook weer zo iets, zit je daar. Iedereen natuurlijk meekijken wat je aan het doen bent. (lettertype op 5 zetten zou een optie zijn). Maar toch, misschien is het toch een tikkie te decadent in deze aso buurt. Hoewel ik best weet dat mijn laatste opmerking dit gehele decadenten beeld over mij zou bevestigen. Ah, ik schaam me er dan ook niet voor. Behalve in de bus dan.
Weer zo iets interessants! Maar laat maar even, dit stuk wordt al te lang.
Volgende keer weer