1. Як мы бачым, у Пандзічэры не вызначыліся не толькі з мовай на якой пісаць вулічныя ўказальнікі, але і нават не зусім упэўненыя ў тым, як клічуць чалавека, у гонар якога названая вуліца: Ramaradja, Ramradja ці можа Ram Raja?
2. У перспектыве вуліцы імя загадкавага Рамы мы бачым Sacred Heart Church, пабудаваную ў 1700 годзе.
3. Вядома ж я не мог не зайсці ўнутр. Мне трэба было папрасіць божачку пра тое, каб усе гэтыя тоны і тоны спецый першым спадарожным цунамі неадкладна змыла ў Індыйскі акіян. Гэта не першая царква, у якую я заходзіў з такой просьбай. Да гэтага была ченнайская армянская царква Найсвяцейшай Панны Марыі, што на Армянскай вуліцы. Мабыць, мая армянская была зусім дрэннай, таму сёння, паснедаўшы кары з кары, заеўшы гэта кары, я вырашыў паспрабаваць шчасця тут.
Трэба адзначыць, што царква ў выдатным стане, дагледжаныя і прымае вернікаў. Што несумненна паказвае ўзровень рэлігійнай цярпімасці і талерантнасці індыйцаў.
4. За сценамі царквы цячэ ціхае мірнае жыццё. Каля царквы пануе чысціня і парадак...
5. ...які, чым далей мы ад царквы сыходзім, тым больш змяняецца тыповым індыйскім бардаком
6. Вось, на скрыжаванні дзьвюх Rue, Chermont і Caron, ужо купу смецця навалілі.
7. "І навошта гэтыя чырвоныя дзіўныя штукі?" - Здзіўляюцца дзеці. Вось дарослыя ззаду ведаюць, нават для прыколу прыселі. Праз пяць секунд устануць, засмяюць, пакруцяць пальцам ля скроні і сядуць на зямлю, як і заведзена.
8. Індыйцы без пачуцця гумару едуць выкідаць свае крэслы на сметнік.
9. Дзень. Вуліца. Дрэва. Цішыня.
10. Часам вее міжземнаморскі ветрык.