Умер Великий Поэт и Друг Талыша !

[tolishpresxabon]

          Умер друг талышского народа, человек, который представлял целое поколение белорусской литературы. Умер Рыгор Барадулин. 2 марта народного поэта Беларуси не стало.  Рыгор Барадулин известный не только в Беларуси, но и в мире поэт, эссеист и переводчик. И мало кто знает, что наряду с всемирно известными произведениями, Рыгор Барадулин переводил на родной белорусский язык и стихотворения и поэмы талышских поэтов. По факту - Рыгор Барадулин первый переводчик талышских произведений на белорусский язык.
            Рыгор Барадулин родился 24 февраля 1935 года в Ушачском районе Витебской области. Регулярно публикуется в литературных газетах и журналах с 1953 года. В 2006 году за сборник “Ксты”  номинировался на Нобелевскую премию по литературе. В 1992 году был удостоен звания Народного поэта Беларуси. В числе наград Рыгора Бородулина премия имени Я. Купалы, орден Дружбы Народов, орден “Знак Почета”, медаль Ф. Скорины и латвийский Орден Трех звезд. Был почетным доктором Белорусского государственного университета и почетный гражданин Ушачского района.

Из пока неизданного сборника стихов талышских поэтов на белорусском языке “Спявай, талышскі салавей!”:

* * *

Вечна гучы! “Вінаградная лаза дзе адзін метрэт віна, смакоўніца - 60 медымнаў; хлеб нараджаецца з зерня, што выпадае з коласа;  пчолы раяцца на дрэвах, а мёд цячэ з лісця…”
    Такой бачыў талышскую зямлю Страбон.
    Талышы - нашчадкі старажытнага народа мада (па-талышску - мядо), які на золку гісторыі стварыў сваю дзяржаўнасць. (тэрыторыя сучасных Азербайджана і Ірана)
     Мада выйшлі на гістарычную арэну на пачатку І тысячагоддзя да н.э.
    Рэлігійна-філасофскія ўяўленні мада паўплывалі на іўдаізм, ранняе хрысціянства і грэчаскую філасофсую думку.
    Але гісторыя - бязлітасная і капрызная пані. Яна часам забываецца на імперыі, народы, мовы.
    Лёс талышоў гаротны. Дзяржаўнасць страчана. Мова ўсё радзей і глушэй чуецца на спакойнай Бацькаўшчыне.
    І, як заўсягды родную мову бароняць паэты, наньчаць яе, пестуюць і ўзвышаюць.
    Пакуль жывуць паэты, жыве мова. А ў кожным сэрцы, у якім жыве родная мова, жыве народ, жыве дзяржава духу і нязломнасці.
    Паэт Йадулла Сайад прысягае сваёй вялікай Айчыне:

Вусны стагоддзяў славяць цябе,
Горны абсцяг твой - мудраю кнігаю.
Гонар вяршыняў, сумленне маё,
Вера мая і мая рэлігія - Талышская зямля.
   У зборніку “Спявай, талышскі салавей!” - узнёслыя і трапяткія лісцінкі з дрэва таямнічай талышскай паэзіі.
    Карані дрэва ў глыбіні вякоў, вершаліна кранае чало нябёсаў.
   Вечна гучы, жывое талышскае слова!
Рыгор Барадулін