Sep 19, 2008 11:59
Vroeger, toen ik als schattig klein meisje in het derde jaar van de MAVO zat en af en toe behoorlijk gepest werd (al was dat al minder aan het worden, de laatste keer dat m'n bammetjes over het schoolplein vlogen was in de tweede) nam ik impulsief een keer een heel goeie beslissing.
Er zat een jongen bij me in de klas die ik eigenlijk niet zo mocht. Maar op een dag haalde een leerkracht het in z'n hoofd die jongen ten overstaan van de hele klas belachelijk te maken. Ik ben daarop zo boos geworden dat ik die gast (heel beheerst) voor rotte vis heb uitgemaakt en de klas heb verlaten. Ik ben daar nog steeds trots op.
Nou is het niet zo dat ik daarna nooit meer iets heb gedaan waar ik trots op ben, maar ik moet daar de laatste tijd vaak aan denken. Ik overdenk te veel dingen, gooi er een sausje van vergiffenis (labbekakkerigheid) en misplaatst begrip overheen, of ik denk dat ik heel slim ben door niet door te pakkken. En ik krijg daar altijd spijt van. Zachte heelmeesters, stinkende wonden zeg maar.
Ze zeggen dat je milder wordt als je ouder wordt. Of juist verbitterd raakt. Als ik mag kiezen dan denk ik dat milder worden de betere optie is (nou ik het zo op schrift zie staan). Maar toch... soms moet de angel er ook wel eens goed uitgetrokken worden.