Het lot
"Dit is nu een zaakje waar je je loten moet kopen." Mijn vader is stukken bijgeloviger, of ik begin hem gewoon steeds beter bij te houden, maar deze keer niet, deze keer herinnerde hij mij er gewoon aan dat ik het plan had om een oudejaarslot voor hem te kopen. Flessen wijn zijn zo saai na tien jaar.
Ik kocht twee loten bij dat zaakje: één met het gelukscijfer van mijn vader, een met mijn 'geboortegetal' (de creativiteit van de mens is onbegrensd wanneer zij gokt). Om de bijgelovigheid een riempje om te gespen, hield ik het lot met het Gelukscijfer zelf.
Nu is natuurlijk al te raden dat het daar juist mis ging. Prijs, op beiden, maar die met dat Gelukscijfer wel tien keer meer. Hoe dan nog te ontkennen dat paps niks met de negen te maken hoeft te hebben.
Zelf geloof ik daar helemaal niet in, natuurlijk. Het was gewoon een luie reactie toen ik om een nieuw lot met eindcijfer negen vroeg. Dat had ik een week eerder, in dat zaakje, tenslotte ook gedaan. Deze keer laat ik wel zien dat het helemaal niks is en niks kan, die cijfers.