Crash sonrası o dönemdeki "beni" değerlendiren bir yazı yazmak istiyorum. Şu anda o senelerde tanınan "thelake"den baya uzak bir yerdeyim, ama dönüp bakmak istedim.
Bunu okuyunca uzun uzun kendi içimde düşündüm şu son 10-12 senemi. Neler değişti, neler oldu diye. Twitterda da yazdım ama burda da yazmak isterim. :) Ben de şimdi şimdi geriye dönüp bakınca fark ediyorum ki, aslında benim bu fandomlara girmem tamamen realiteden kaçışmış. 2007 civarında girdim ben internet üzerinden bir şeyler okuyup yazma dönemine. Çok sevdiğim birini kaybetmiştim, ölüm olarak değil ama kayıp sonuçta ve geriye ondan kalan şeylere, realiteden kaçarak tutunmuşum.
O zamandan sonra kendime yaptığım en güzel şey, bu dönemden tanıdığım insanları kendi reel hayatıma sokmak oldu sanırım. Çok kaliteli arkadaşlıklar edindim, ortak zevklerin çoğunlukta olduğu, fikrime saygı duyan vs vs.
Şimdi geriye dönüp bakınca, o dönemlerde burada kötü bir şey yaşamadım ben, zaten ekstrem boyutlarda "aman yazıyorum/çiziyorum ben." diyen biri hiç olmamıştım ama okumayı/yazmayı bıraktığımda da negatif bir şey görmedim mesela. Belki ben çok büyük bir boşluk bırakacak kadar etki etmedim insanlara, bilemem ama kötü bir şey yaşamadığımdan, geriye dönüp baktığım 10-12 yıldan mutluyum.
Ama o 10-12 sene bir şekilde realiteden kaçtım mı? Kaçtım. Ağır kaçtım hem de. Sonra dönmesi, dönüp de iki tarafı dengede tutması çok zor oldu. Hatta birkaç sene buraları komple bıraktım, twitter vs. Şimdi ufak ufak dönüyorum ama kişisel olarak mesela. Kendi hayatımdan bir şeyler paylaşarak. Bu da mutlu ediyor beni. Gerçek hayatı toparlaması çok zor oldu çünkü, nereden tutsam elimde kalacaktı neredeyse, ama toparladım. Mutluyum şimdi, olduğum yerden, kişiden... Belki kişi biraz daha geliştirilebilir ama umutluyum en azından. O yüzden geride kalan kısımları hep mutlu hatırlıycam sanırım.
Baya uzun yazdım herhalde. Dağınık da olabilir. Öyle bir şeyler yazmak istedim uzun zaman sonra. :)
Ben de şimdi şimdi geriye dönüp bakınca fark ediyorum ki, aslında benim bu fandomlara girmem tamamen realiteden kaçışmış. 2007 civarında girdim ben internet üzerinden bir şeyler okuyup yazma dönemine. Çok sevdiğim birini kaybetmiştim, ölüm olarak değil ama kayıp sonuçta ve geriye ondan kalan şeylere, realiteden kaçarak tutunmuşum.
O zamandan sonra kendime yaptığım en güzel şey, bu dönemden tanıdığım insanları kendi reel hayatıma sokmak oldu sanırım. Çok kaliteli arkadaşlıklar edindim, ortak zevklerin çoğunlukta olduğu, fikrime saygı duyan vs vs.
Şimdi geriye dönüp bakınca, o dönemlerde burada kötü bir şey yaşamadım ben, zaten ekstrem boyutlarda "aman yazıyorum/çiziyorum ben." diyen biri hiç olmamıştım ama okumayı/yazmayı bıraktığımda da negatif bir şey görmedim mesela. Belki ben çok büyük bir boşluk bırakacak kadar etki etmedim insanlara, bilemem ama kötü bir şey yaşamadığımdan, geriye dönüp baktığım 10-12 yıldan mutluyum.
Ama o 10-12 sene bir şekilde realiteden kaçtım mı? Kaçtım. Ağır kaçtım hem de. Sonra dönmesi, dönüp de iki tarafı dengede tutması çok zor oldu. Hatta birkaç sene buraları komple bıraktım, twitter vs. Şimdi ufak ufak dönüyorum ama kişisel olarak mesela. Kendi hayatımdan bir şeyler paylaşarak. Bu da mutlu ediyor beni. Gerçek hayatı toparlaması çok zor oldu çünkü, nereden tutsam elimde kalacaktı neredeyse, ama toparladım. Mutluyum şimdi, olduğum yerden, kişiden... Belki kişi biraz daha geliştirilebilir ama umutluyum en azından. O yüzden geride kalan kısımları hep mutlu hatırlıycam sanırım.
Baya uzun yazdım herhalde. Dağınık da olabilir. Öyle bir şeyler yazmak istedim uzun zaman sonra. :)
Reply
Welcome back o halde.
Hepimiz icin buyuklu kucuklu bir kacisti o donemler. Simdi farkina varip en azindan iyileştirdiğini gormek de cok guzel :)
Reply
Leave a comment