Otryv #86 Вино из одуванчиков 26.08.2016 Минск
Начныя гульні для мяне - асаблівыя. Не перастану паўтараць гэта. Раз за разам, з году ў год. Менавіта гэтай гульнёй я калісьці даўно, у ноч з 9 на 1о ліпеня 2о11 года я захварэў такой хваробай, як #otryv. Менавіта тады, дзякуючы непаседлівай маёй сястры і яе сяброўкі я пазнаёміўся (не з дзяўчатамі, а жаль) з вельмі крутымі хлопцамі pavel_shatuho і Сяргеем Зелянко, з якімі пасля прайшоў вельмі шмат чаго. (Крыўдна толькі, што неяк раптоўна шляхі разышліся.)
А гульня « Август Раш» сярод усіх гульняў займае цвёрдае месца ў тройцы лепшых з тых дваццаці з лішнім, дзе мне давялося паўдзельнічаць.
Але не толькі мяне ад начных гульняў «таращит». Напрыклад, на адкрыцці сезона ў інтэрв'ю аднаму тэлеканалу Яўген Леванчук з каманды «А также деревья» сказаў: «Какое-то такое своеобразное таинство, когда город весь принадлежит участникам этой игры. И нет посторонних пешеходов. И всё это развивается в какой-то общей последовательности и заканчивается рассветом».
І мне надоўга запомніўся каментар, які пакінуў Іван Вайцешонак з каманды «ВПритыК» на форуме пасля вышэйзгаданай гульні « Август Раш»: «А еще Август Раш запомнится сотнями светлячков, озарявших безлюдные улицы . Такого еще не было! Приезжаешь на безлюдную темную улицу или в парк - а на тебя надвигаются целые созвездия фонариков! Сказочно красиво.
...
А еще отчасти понравилось то, что играл я впервые ну совсем не на результат. Думал даже ездить в абсолютно прогулочном темпе. Но не зря игра называлась как называлась. В конце концов на Августе Раш мы все же «вошли в раш» - и прощай надежда на неспешное катание и пикник в середине игры».
Скончым пра тое, што для мяне значыць начная гульня і пяройдзем да традыцыйна доўгага ўступлення і збеглага апавядання на тэму: «Як я правёў ноч з апошняй пятніцы на апошнюю суботу лета 2о16».
Для мяне не самай зручнай навіной стала тое, што аднаму ў гэтай гульні удзельнічаць нельга. А я так прывык, гатовы быў нават распіску пакінуць, што здымаю ўсю адказнасць з арганізатараў гульні. Але добра, трэба што-небудзь прыдумаць ... Так, ва ўсіх нармальныя каманды сфарміраваныя, а тыя сябры, з якімі я прайшоў шмат што, па розных прычынах ўжо не гуляюць. Добра, знойдзем, каго-небудзь у каманду.
І тут я ўспомніў пра Вадзіма, які нядаўна ў Піцеры падпісаў мяне на Nike We Run Riga 10k. Чаму б у адказ не падпісаць яго на што-небудзь невядомае. Паспрабаваў, Вадзім пагадзіўся. Праўда пазней luckyhappiness прапаноўвала з імі ў вела катэгорыі згуляць, але я ўжо дамовіўся з Вадзімам ды і ровара няма, надакучыла прасіць. А яшчэ за пару дзён да гульні забралі апошнюю Rock Shox Reba на акцыі. Настрой злёгку паменшыўся.
Зразумела, я папрасіўся быць валанцёрам на старце. На здзіўленне, мяне падтрымала сястра. Крута! Хоць не так сумна будзе аднаму стаяць.
За пару дзён да гульні схадзіў да luckyhappiness абрываць шпалеры і ў выніку паспаў усяго тры гадзіны. Небяспечна! Але гэта выдатны шанц злёгку збіць рэжым арганізму. У чацвер выжыў днём, пасля чаго проста дома адключыўся на 12 гадзін моцнага сну: з 6 вечара да 6-й раніцы. Запас сіл павінен быў быць на гульню.
Пасля працы было пару гадзін на тое, каб узяць з сабой толькі самае неабходнае. Так як Вадзім не раз пісаў, што настроены бегаць, таму неабходна было максімальна палегчыць заплечнік. У апошні момант выклаў свае святлоадбівальныя tights. Пра што ў выніку ні разу не пашкадаваў.
alex_zoom так і не напісаў, калі збор, таму вырашылі самі прыехаць дзесьці да 8 гадзін вечара. Шлях да старту практычна паўтараў шлях на ранішнія трэніроўкі ў басейне. Тут мы сустрэлі neliez, якая ехала на старт.
Падымацца на старт было не самым прыемным пачаткам, шмат прыступак, складана. Жартую. На месцы дапамаглі падрыхтаваць нумары, потым павесілі банеры. Мне вельмі спадабаўся ліхтар перад уваходам на старт і вырашыў павесіць адзін з банэраў туды, каб уначы выглядаў больш злавесным. Таня прыехала на старт на ровары. Дапамог ёй прыпаркаваць яго далей ад астатніх.
Потым, замест класнай прэзентацыі з фотаздымкамі ўдзельнікаў папярэдніх гульняў, дзе трапляўся нават я, запусцілі гадзіннік, які адлічваў каштоўныя секунды класных уражанняў. І пайшлі ўдзельнікі.
Трохі пазней прыйшла Насця, з якой мы не бачыліся з дзяцінства. Але пагаварыць з такім натоўпам удзельнікаў не атрымалася. Пазней прыйшлі Косця, Сяргей і Ніка. Людзей станавілася ўсё больш і больш. Было душна. Асабліва для тых, хто прыходзіў з вуліцы. Для сябе зразумеў, што лепш пакуль не выходзіць туды. Бо вярнуцца было б цяжка.
Аддаў нарэшце Алесю з каманды «Гурбойz'n'Гёлz» «заслужаныя» граматы за «ўдзел» у «Маяки старого Мемеля».
Прыйшоў Вадзім. Вырашыў не чакаць доўга, тым больш, што incopolis даволі паспяхова мог мяне замяніць. Можна стартаваць.
Старт. Час: 22:22.
Прыгожы час старту. Зручна запомніць яго і лічыць час да фінішу. Разгадвалі мы загадкі вельмі доўга. Але, так як alex_zoom сказаў, што можна за час таймаўту паспець сабраць усё, то я не хваляваўся. Да нас некалькі разоў падыходзіла luckyhappiness, цікавілася поспехамі, калі іх можна назваць такімі.
neliez пайшла на дыстанцыю. Сказала, што тры гадзіны разгадвала. Мы столькі ламаць галаву не хацелі. Пасля гадзіны разгадвання я пачынаю кудысьці спяшацца, пастаянна перамыкаючыся з адной загадкі на іншую. Часам гэта дапамагае, у рэдкіх выпадках.
Калі заканчвалася другая гадзіна разгадвання і Вадзім ў чарговы раз сказаў, што трэба ўжо ісці, я з ім пагадзіўся. Мы пераправерылі, ці ўсё пункты ў нас адзначаны, склалі паслядоўнасць і адправіліся «ў ноч».
Выйшлі с месца старта ў 00:27.
Як казаў Дзіма Уласаў у id-шцы да трэку, назву якога можна ўбачыць у «шапцы» запісу:
«Ночь - лучшее время суток, я в неё влюблён. Когда вокруг всё идеально и во всём царит гармония. Как в этом треке...»
КП №42. Час: 00:38. Адказ: KAOE. Вытрачана 11 хвiлiн.
Гэтую загадку было разгадаць даволі проста. Бо пры паездках ва ўніверсітэт кожны раз праязджаў міма гэтай клумбы. І пра аўтамабілі азіяцкага паходжання таксама не вельмі складана атрымалася.
Спярша мы выйшлі да дамоў з нумарамі 17 і 19 на вуліцы Беларускай. Так як Вадзім ледзь не з пенай у рота даказваў, што на малюнку да КП№55 былі менавіта тыя дамы. Чытаючы кожны раз тэкст задання, пераконваўся, што гэта не так. Добра, праверым. Нічога не знайшлі. Для мяне гэта было чакана, таму я не асабліва знерваваўся, з маршруту гэтая «праверка» не моцна выбівалася, таму працягваем.
Выходзім да ж/д масту па вуліцы Свярдлова, падыходзім да аўтастаянкі. Шукаць кропку на месцы не прыйшлося: некалькі каманд ужо былі там. Зрабіў фатаграфію, запісаў код у маршрутнік ў пераходзе пасля, пры нармальным асвятленні.
КП №21. Час: 00:43. Адказ: 7KZ4. Вытрачана 5 хвiлiн.
Зараз - у пераходы. «Вельмі падабаюцца» мне падземныя пешаходныя пераходы. Асабліва, калі іх трэба перайсці двойчы за 100 метраў.
Па шляху, калі мы ішлі з сястрой на старт, я ўжо звярнуў увагу на гэты грыб, таму ведаў, куды трэба ісці і дзе шукаць адказ. Тут таксама было некалькі ўдзельнікаў.
КП №54. Час: 01:03. Адказ: 9E8F. Вытрачана 20 хвiлiн.
Наступная кропка і ўжо пачынаецца накручванне лішніх кіламетраў і выдатак сіл у пустую. Мы вырашылі зрэзаць праз Серабранскі завулак да вуліцы Крайняй, пакуль усё шукалі код на прыпынку ля веладарожкі. Зрэзка добрая, з uphill'ом, усё як «любяць» мае ногі. Падбеглі да дамбы, убачылі праязджаючых Сяргея і luckyhappiness, якія пыталіся, ці знайшлі мы што-небудзь. На што я адказаў адмоўна. Пакруціўшыся каля дамбы і зразумеўшы, што нам патрэбны быў прыпынак на веладарожцы, мы пабеглі назад. Як? Вядома ж яшчэ раз у гэтую горку, нам жа вельмі спадабалася. Лішнія 1,2 кіламетра і 07:16 часу. Вярнуліся да прыпынку, але там адпачываючыя ўжо стаміліся казаць усім, што тут ніякага кода няма. І я ўспомніў, што крыху далей ёсць яшчэ адзін прыпынак. Як раз у месцы, дзе мы зрэзалі.
КП №23. Час: 01:35. Адказ: 4Y92. Вытрачана 33 хвiлiн.
Вярнуўшыся да дамбы, мы зноў злёгку палазілі каля яе ў пошуках КП №53 і ні з чым сышлі далей, па Сакалянскаму завулку. На святлафоры праз вуліцу Дзянісаўская мы перайшлі прама, каб тыя, хто спрабаваў ісці за намі, страцілі наш след. Вадзіму стала злёгку горача ў яго куртцы, але на прапанову зняць яе і скласці ў заплечнік ён адказаў адмовай. Мне хацелася б адказаць словамі адной песні: «выгоняем алкоголь!» Але ён не п'е.
Ідзём у бок вуліцы Фізкультурнай. Бо на нашу думку, менавіта ёй займаюцца жыхаркі гэтай вуліцы, каб падтрымліваць сябе ў форме. З нацяжкай можна сказаць, што на гэтую вуліцу можна трапіць праз мост. Каля кантэйнера для вывазу адходаў мы выявілі адну каманду з вела катэгорыі, якія кіраваліся той жа логікай, што і мы. Але кантэйнеры не для асобнага збору адходаў, таму я прапанаваў не марнаваць на ўвесь гэты час і пайсці далей. Загадка КП №46 разгаданая намі няправільна.
Пасля перакрыжавання з Козыраўскай вуліцай мы зрэзалі трохі дварамі напрамку Дальняга завулку, па якім выйшлі да Лібава-Роменскай вуліцы, на якой і знаходзіцца станцыя «Мінск-Паўднёвы». Перайшлі праз пераход і па агеньчыкам заўважылі, дзе шукаць код. Там ужо быў Алесь і «Гурбойz'n'Гёлz».
КП №41. Час: 01:43. Адказ: CA7X. Вытрачана 8 хвiлiн.
Каб не губляць час, адразу ж вяртаемся назад у пераход, дзе я гляджу, як нам зручней прайсці да наступнай кропкі.
Шчыра прызнаюся, разгадаў яе не адразу і амаль выпадкова. У нейкі момант вырашыў даведацца, колькі ў Мінску хлебакамбінатаў. Потым знайшлі і рэцэпт Барадзінскага хлеба. Выдатна! Усё прыгожа склалася.
Мы пераходзім на Партызанскую вуліцу. Бо ня ведаю, дзе канкрэтна на Барадзінскай вуліцы будзе знаходзіцца кропка. Поспех нас чакаў адразу ж, у пачатку вуліцы. Хутка запісаўшы адказ, мы тут жа пабеглі ў бок вуліцы Маякоўскага. З заплечнікам даволі нядрэнна бегчы, таму што ў ім мала рэчаў ляжыць. І толькі гук вады ў гидрапацы раздражняе з аднаго боку і радуе з другога - так як гэта значыць, што ў мяне ёсць вада.
КП №22. Час: 01:49. Адказ: E37B. Вытрачана 6 хвiлiн.
Кропка на дакладны адрас, ніякіх асаблівых праблем з ёй не выпрабавалі.
КП №31. Час: 01:56. Адказ: C3K4. Вытрачана 7 хвiлiн.
Тут таксама не было вялікіх цяжкасцяў. Іншапланетнае «поле» - дах камвольнага камбіната, палац культуры быў побач, так. І ў парку па суседстве я ведаю, дзе знаходзіцца «замак», так як у адзіны прыезд дваюраднага брата з Вінніцы мы там гулялі. Падчас разгадвання, калі Таня падыходзіла, я ў яе перапытаў пра дах, яна пацвердзіла, што гэта дах камвольнага. Сумненняў па гэтаму заданню не засталося больш ніякіх.
Вяртаемся ў бок Лошыцкага парку. Нам насустрач ідзе «Команда 2856» і nepeleta. Паспеў хутка зразумець гэта і перадаць «прывітанне».
Увайшоўшы ў лошыцкі парк, я выявіў некалькі каманд, якія шукалі на карце размяшчэнне «замка». Яго на карце не было, але мне і не трэба было, бо я дакладна ведаў, дзе ён і знайду яго без цяжкасцяў нават уначы (ёсць некалькі дамоў у горадзе, акрамя майго, дарогу да якіх я ніколі не забуду і дайду нават ноччу, калі спатрэбіцца). Што ў выніку і зрабіў. На жаль, мы прывялі некалькі каманд да барабану, але трэба карму вяртаць.
КП №34. Час: 02:09. Адказ: 1BFS. Вытрачана 13 хвiлiн.
Цяпер на кропку з дакладным адрасам. Зразумела, трэба было на пераход з Лошыцкага парку ў Серабранку, які выдатна вядомы neliez і ukurka. Мне неяк LuXoR паказаў добрую сцежку, па якой з парку можна выйсці да мастка. Але я дакладна не запомніў, дзе яна праходзіць у парку. Значыць «трэба зрэзаць». Прасцей было выйсці на спуск лявей, але я вышэй напісаў, што трэба было зрабіць, таму мы міма серпанціну, па мокрай і слізкай траве спускаліся да моста. Усе красоўкі ў мяне былі наскрозь мокрыя. Забраўшыся на ўздым, абыходзячы стаянку, я выпадкова звярнуў увагу на знак справа ад сябе. Праверыў - ён! Код ёсць!
КП №55. Час: 02:16. Адказ: 39BT. Вытрачана 7 хвiлiн.
А зараз забег на Якубава, у бок ФОЦ «Серабранка». Таму што менавіта там быў дом, які бачылі ўдзельнікі на малюнку №10. У гэта верыў да канца. І меў рацыю. А ліхтарыкі непадалёк не далі нават спыніцца ў пошуках месца, апісанага ў загадцы.
КП №33. Час: 02:26. Адказ: 26PK. Вытрачана 10 хвiлiн.
Забег назад, на гэты раз я ўспомніў пра зрэзку, якая была да аўтастаянкі, па ёй мы і збеглі ўніз. На гэты раз, забягаючы на мост, нас ахутаў туман. Яшчэ 15 хвілінамі раней яго тут не было. У мяне мімаволі вырвалася: «надыхалі». У парку натыкнуліся на групу веласіпедыстаў, як мяркуецца каманда «Мяў!» і не толькі. Але яны не ведалі, дзе шукаць код. А я ведаў! Нават без тэлефонаў і карт, бо не адзін раз гуляў там. Добрыя часы былі!
КП №25. Час: 02:31. Адказ: 51V1. Вытрачана 5 хвiлiн.
А цяпер ва ўбок амфітэатра. Нельга проста так прайсці да яго, трэба зрэзаць. Але на гэты раз без фанатызму, бо па мокрай траве асаблівага жадання хадзіць няма. Знайшлі месца па навалу ліхтарыкаў.
КП №35. Час: 02:43. Адказ: A39A. Вытрачана 12 хвiлiн.
Паглядзеў, куды нам лепш рухацца па maps.me, мы і пайшлі. Было вельмі шмат удзельнікаў, таму мы вырашылі троху прабегчыся. Па многіх сцяжынках было прабірацца цёмна, таму я ўключыў ліхтар ярчей, каб не спатыкнуцца.
На павароце з праезду Чыжэўскіх на вуліцу Чыжэўскіх быў вялікі навал удзельнікаў вела катэгорыі, знаёмых асоб не заўважана. Мабыць, яны шукалі будынак 2А. Дзіўна, здаецца ва ўсіх картах ён пазначаны, але крыху далей. Прабегліся да скрыжавання. Перайшоўшы Ігуменскі тракт, мы толькі пачалі спускацца да аўтастаянцы, як Вадзім заўважыў справа ўдзельнікаў. А вось і глісады, пабеглі туды. «Только не по траве!» - чую я ад Вадзіма. Добра, як скажаш. Да слупа спусціўся толькі я, каб не ствараць натоўп ўнізе. Было дастаткова слізка. У гэты момант зразумеў, што абутак на гэтую гульню я абраў правільна. Калі б абраў Asics Onitsuka Tiger Ult-Racer, то назад б я не выбраўся на плоскай падэшве.
КП №48. Час: 02:57. Адказ: FC1W. Вытрачана 14 хвiлiн.
Наступнае заданне адгадаць было вельмі проста, бо вельмі часта даводзілася ездзіць з вяло выездаў праз пераход, намаляваны на фатаграфіі і праз той, побач з якім размяшчаўся код.
Цяпер трэба дабрацца да чыгуначнай станцыі Лошыца. Ісці да вуліцы Шпілеўскага мне не вельмі і хацелася. І тут у тэлефоне я ўбачыў сцежку, кварталам паўночней. «Трэба зрэзаць!» Сцяжынка даволі нядрэнна пратаптаная, па траве не павінны ісці і ногі не прамочым. У мяне ліхтар ярчэй, таму наперад пайшоў я. Шцірліц ніколі не быў так блізкі да правалу. Кожныя 10 метраў сцяжынка станавілася ўсё больш зарослай і закінутай, Вадзім (як мне здаецца) для большага драматызму кожныя 30 метраў пытаецца: «Женя, куда ты меня ведёшь?» Так, мы дайшлі да такіх месцаў, дзе зараслі вышэйшы за мяне ростам. Але іх было няшмат і мы выйшлі да вуліцы Каруся Каганца. Думаю, гэта была самая класная зрэзка за гэтую гульню. Ад яе да чыгуначнай станцыі ўжо метраў 600. А дзе знаходзіцца патрэбны пераход я і так у курсе, мне яго паказалі аднойчы Arkasha і Shamanka13, калі мы вярталіся з адного з выяздаў. Паказалі ноччу. А гэта запамінаецца добра. Хтосьці круціцца каля пераходу, які намаляваны на фота ў заданнях, а мы адразу ідзем, куды трэба. Там ужо ёсць некалькі каманд, што, здаецца, нікога ўжо не здзіўляе.
КП №38. Час: 03:11. Адказ: O23R. Вытрачана 14 хвiлiн.
Выходзім з пераходу на Асаналіева. Праходзячы праз пераход, Вадзім здзіўляецца яго вышыні і таму, што мне даводзіцца сагнуцца, каб прайсці там. Ён не бачыў мяне, калі я там праязджаў на ровары. Хоць і таварыш па камандзе патэлефанаваў сваёй знаёмай, якая пражывае непадалёк, але мы злёгку пабадзяліся па дварах у пошуках месца на фота. У межах разумнага. Месца знайшлі, там былі ўдзельнікі. Аглядаем кола. Пакуль адзін з удзельнікаў не нагадвае нам, што заданні трэба чытаць уважліва. Бліжэйшы дарожны знак! Код запісаны, працягваем.
КП №56. Час: 03:19. Адказ: V90A. Вытрачана 8 хвiлiн.
З гэтым заданнем выйшла не так проста, як з астатнімі. На карцінку доўга глядзелі, у мяне былі версіі пра Акадэмію кіравання і каледж мастацтваў. Разгледзеўшы фатаграфіі фасадаў абодвух будынкаў, мы не знайшлі нічога асаблівага. І вырашылі не марнаваць час на гэтую загадку. Потым вярталіся да яе пару разоў. Калі да нас падыходзіла luckyhappiness, яна пыталася пра гэта заданне. Выказаў гэтыя здагадкі ёй, яна сказала, што каледж мастацтваў - верная (дзякуй). Палез у інтэрнэт пераправяраць - так! Чаму калі шукаў у папярэдні раз, у выніку не было патрэбнай карцінкі?
Выходзім на Асіповіцкую вуліцу. Трохі прабеглі. Каля будынка каледжа перайшлі на крок, абагналі jek_hor з каманды «Пингвиноводы». Паглядзелі на фасад: усё так. Агледзелі бліжэйшы фантан, так як няўважліва прачыталі заданне, яшчэ раз паглядзеўшы на знаёмыя літары, зразумелі, што стаім у 10 метрах ад патрэбнай канструкцыі.
КП №47. Час: 03:56. Адказ: 11WE. Вытрачана 37 хвiлiн.
Тым часам пройдзена 18 кіламетраў. Ідзём на пошукі стадыёна з КП №36. Звычайна я люблю заданні, звязаныя са старымі картамі. Як-то іх даволі проста разгадваць, калі ўжыць крыху фантазіі і разгледзець ключавыя аб'екты, якія наўрад ці прыцерпяць змены. Але не ў гэты раз. Мы дакладна, як апынулася, вызначылі раён пошуку. Знайшлі стадыён. Там было шмат каманд. У тым ліку і «Валацугі». Але стадыён быў не той. Вельмі проста зачапіцца за тое, што патрэбныя вароты размешчаныя на захад. А на гэтым стадыёне адны вароты размешчаны на поўнач, а другія (калі гэта можна назваць варотамі) - на поўдзень.
Мы крыху падумалі, паглядзелі на карту і вырашылі схадзіць на яшчэ адзін школьны стадыён непадалёк, на Пухавіцкай, 21 ... Але вакол яго быў плот. Значыць ён нам не падыходзіць. І ўсё ж Вадзім злазіў, каб праверыць гэта. Можна было гэтага і не рабіць, калі шчыра, бо тут вароты таксама арыентаваны на поўнач і поўдзень.
Гэта была другая досыць грубая і неапраўданая наша памылка за гульню. Лішняя адлегласць, якую мы пераадолелі, каля 1,77 кіламетраў і выдаткавалі на гэта практычна 20 хвілін. Вярнуліся праз той жа стадыён, на якім па ранейшаму тоўпіцца шмат удзельнікаў, але ўжо іншых, і працягнулі маршрут.
Калі дамы па вуліцы Асаналіева скончыліся, справа да вуліцы Кіжаватава набліжалася некалькі каманд. Як потым аказалася, з патрэбнага стадыёна. Але гэта мы даведаліся на фінішы ад victorzenin, які паказаў нам у атласе, дзе ён (стадыён) знаходзіўся. Тое пачуццё, калі правільны адказ праляжаў увесь час у заплечніку. Даруй, атлас! Успрымаць адначасова інфармацыю з трох крыніц я не змог. Прыкра. А бо вышэй пісаў, што ў мяне добра атрымліваюцца заданні на картаграфію.
А цяпер да таго, на што ў выніку знайшлі адказ. Па пагонах на малюнку стала зразумела, што гэта вуліца Лейтэнанта Кіжаватава. Там нават абрысы пагонаў злёгку адаптаваныя пад яе контуры.
Хлопцы, якія толькі што ўзялі КП №36, вырашылі прабегчыся. Хм, здаецца, мы злёгку распалілі спаборніцкі складнік на асобна ўзятым участку. Вадзім тут жа вырашыў бегчы. Добра, прыйдзецца і мне. Толькі я папрасіў не спяшацца, тут усё роўна мы нічога не выйграем. Прабеглі міма прыпынку, на якім былі Юра і Рома з каманды «Bitrasel» і спыніліся побач з паркоўкай, дзе ўжо было некалькі каманд. Абышоўшы ўсё побач у пошуках клумбы, я ўсё ж перачытаў заданне. Гэтай ноччу такі спосаб дапамагае. Але дрэнна, што мы яго выкарыстоўваем у самым канцы. Дадумаліся вярнуцца назад, да клумбы і на ліхтарным слупе знайшлі код. Зразумела, прывялі астатнія каманды туды.
Тут мы выдаткавалі ўсяго 5 хвілін з-за сваёй няўважлівасці і набеглі лішніх 600 метраў. Ужо нядрэнныя лічбы ў суме атрымліваюцца, праўда? Але ці то яшчэ будзе! Працягваем!
КП №37. Час: 04:11. Адказ: 602R. Вытрачана 15 хвiлiн.
Да наступнага пункту крыху больш за кіламетр. Мы думалі прайсці гэту адлегласць, але тут заўважылі, чаму лепш бегчы. Таму што я прыкметна вышэй Вадзіма. І пад мае шырокія крокі яму зручней было падбягаць. Але так можна стаміцца даволі хутка, таму мы большую частку дыстанцыі пераадольвалі бегам. Мне здаецца, за папярэднія два дзесяткі гульняў у суме я не бегаў столькі, колькі ў гэтай гульне. Хоць дыстанцыя не такая і вялікая атрымалася, калі адняць памылкі сур'ёзныя.
Каменную скульптуру мы знайшлі даволі хутка, там было некалькі ўдзельнікаў. Код перапісалі, можна рухацца далей.
КП №44. Час: 04:51. Адказ: CE92. Вытрачана 40 хвiлiн.
І тут такое пачалося! КП №46 мы запомнім надоўга. Так, мы яго не разгадалі. У нас былі версіі з нагоды парку Грэкавай і іншыя. Нейкія не падыходзілі па логіцы загадкі, нейкія па занадта далёкім месцазнаходжаньнні. luckyhappiness нам падказала пра «Белыя дачы». Гэта побач з паркам Курасоўшчына. Ок, можна паспрабаваць. Так, далекавата, але час ёсць, сёння ноччу нам збольшага вязе з кропкамі, а раптам па шляху яшчэ парачку знойдзем, каб склалася ў лаканічны маршрут? Ага, наіўны.
Пабеглі мы ўніз, па вуліцы Казінца. Недзе праз метраў 200 ўбачылі веласіпедыстаў. Калі гэта ўдзельнікі, то добры знак, мы на дакладным шляху. Нумароў каманды не заўважыў, ды і хто яшчэ будзе катацца па горадзе практычна ў 4 гадзіны раніцы?
Вось, мы на месцы. Агледзелі практычна ўсе магчымыя агароджы, якія там былі. Ніводнага прыдатнага. Ўспомнілі, як мы калісьці даўно тут ўдзельнічалі ў Rock'n'Roll Athletic Run.
І ў выніку вярталіся назад ні з чым. Стомленыя. Два кіламетры. Пад горку. Вадзім некалькі разоў задаваў мне адно і тое ж пытанне: «Женя, ты чем Аню обидел? За что нам такое?» А я ў адказ паціскаў плячыма і смяяўся. На роўным месцы накруцілі 4 кіламетры. Часу сышло больш за паўгадзіны. Былі мы вельмі раззлаваны. Але самі вінаватыя.
Вярнуўшыся назад, да аэрапорту, мы заўважылі, што ўжо пачынаецца світанак. Невядома, ці радавацца мне ці сумаваць, але гэта першы світанак, які я сустрэў гэтым летам. Добра, што хаця б гульня паслужыла нагодай хоць бы раз за лета пагуляць па горадзе, які прачынаецца. Менавіта за гэта я люблю начныя гульні. Але пра гэта крыху пазней.
Цяпер бярэм заданне з «незвычайна нізкай апорай асвятлення». Вядома, побач з аэрапортам. Вадзім тут хутка зразумеў, дзе шукаць адказ і зрабіць гэта так, каб астатнія каманды гэтага не заўважылі. Ён даволі хутка зразумеў, што трэба рабіць і як. Гэта мяне цешыла. У гэты момант я ўспомніў сваю першую гульню, якая была таксама начной. Быў азарт, вочы гарэлі, хацелася ўсё сабраць. Мне часам бракуе той іскры.
КП №24. Час: 05:17. Адказ: 7RK7. Вытрачана 26 хвiлiн.
Па вуліцы Брылеўскай мы дабраліся да скрыжавання з Аэрадромнай, перайшлі дарогу і павярнулі направа. Праходзім цераз дарогу ад месца працы pavel_shatuho. Мы прайшлі 28 кіламетраў да гэтага часу. Павярнулі на вуліцу Чкалава, каб на ёй выявіць адказ на КП №32. (Сапраўды, назва КП сябе апраўдвае. «Приманка». Мы аблазілі тут усё практычна.) Але не тут было. Мы прайшлі па вуліцы, знайшлі, як нам здавалася, «незвычайны камень», пра які гаварылася ў заданні. Але на апорах бліжэйшых бігбордаў кода не знойдзена. Шукалі мы там не адны, там былі таксама хлопцы з каманды «Жоржэ Жэзуш», з некаторымі з якіх мне даводзілася ездзіць на разведку вела марафону « Налібокі 2о15».
Мы вырашылі не марнаваць шмат часу, а пайсці далей. Усё ж нас гэты забег на 4 лішніх кіламетры злёгку дематываваў. Здагадваўся, на што пайшоў я, але хацелася рызыкнуць.
Пасля гульні нам гэты КП залічылі са штрафам, так як многія дапусцілі гэтую памылку. З аднаго боку, лічба 17 мая любімая, з другога, хочацца быць крыху вышэй, хай і не ў самым топе.
Перайшлі на вуліцу Варанянскага, дзе знайшлі адказ на КП, пра які пішу. «Чалавек без ідэнтычнасці», ён жа «анёл смерці». Адно з самых скандальных твораў. Нарэшце я яго ўбачыў ўжывую. Ён знаходзіўся ў цені дамоў, таму выглядаў яшчэ больш жахліва. Не адразу выявілі код, аглядаючы іншую дзвер пад прыцэлам камеры назірання.
КП №43. Час: 05:39. Адказ: KL76. Вытрачана 22 хвiлiн.
Завяршальнае КП і фініш. Шлях трымаем да станцыі метро «Інстытут Культуры». Фатаздымак, выкарыстаны ў заданні, зараз вельмі папулярны ў групах вконтакте, якія любяць ўспомніць, што «раней трава была куды зелянейшая». І не паспрачаешся, гледзячы на тое, як гэтае месца выглядае цяпер.
Дварамі мы падышлі да пераходу і чамусьці вырашылі, што напрыканцы трэба яшчэ раз затупіць. Мы абышлі ўсе выхады з метро, акрамя аднаго. Супрацьлеглага таму, праз які мы спусціліся. Па фота я ведаў, што гэта за месца. Але дзе канкрэтна на мясцовасці, я не ведаў. Як вынік - практычна 8 хвілін мітусні па пераходах і 700 метраў па адлегласці.
Ўжо адкрылася метро, першыя пасажыры заходзяць на станцыю. А мы нарэшце бярэм гэта заданне. Код мне нагадаў пра добрага хлопца - Кірыла Лашука, з якім мы вучыліся на адным патоку. У яго быў nickname «KL7». Усё гэта добра, вядома, але нам пара ўжо.
Фініш. Час: 05:53. Вытрачана 14 хвiлiн.
Мы крыху зрэзалі да вуліцы Талстога, даволі небяспечна спускаючыся без лесвіцы з стромкага ўзгорка, хутка спусціліся ў падземны пераход пад вакзалам. Ужо тут мне Вадзім прапанаваў прабегчыся. Не адмаўляцца ж! Трэба бегчы на фініш. Праўда я настаяў, каб выбегчы з пераходу ў бок гандлёвага цэнтра «Galileo», а пасля адразу павярнуць на Ульянаўскую і бегчы проста. Вадзім быў відавочна не ў захапленні ад майго рашэння, ён хацеў выбегчы побач з вуліцай Кірава і па другім баку Ульянаўскай бегчы. Што, дарэчы, зрабіла адна з удзельніц. Мне засталося незразумелым, чаму яна бегла і ўдзельнічала адна. Гэта было прапісана ў брыфінгу да гульні. Чаму мне нельга гуляць аднаму, а каму-то можна? Незразумела.
Не ведаю, ці спазнялася дзяўчына на фініш або мы сваім пераадоленнем дыстанцыі падштурхнулі астатніх удзельнікаў бегаць, але гэта быў своеасаблівы challenge, які вельмі не хацелася прайграваць. На скрыжаванні вуліц Ульянаўская і Свярдлова дзяўчына перайшла на цёмны наш бок і, зрабіўшы невялікі false start, вырвалася наперад. Сядзець за спіной не вельмі і хацелася, тым больш наперадзе спуск. Мы вырваліся наперад і трохі адарваліся. Хоць я ўжо на падсвядомым узроўні баюся спускаў (чаго я толькі не баюся), але стараўся сачыць, каб крок быў як мага мякчэй, нягледзячы на стомленасць. Мы вырашылі злёгку схітрыць (хоць гэта складана назваць хітрасцю), павярнуўшы пасля амбасады Малдовы на вуліцу Беларускую. Прабегшы яшчэ трохі, павярнуліся і ўбачылі ўдалечыні, што дзяўчына ўсё ж бяжыць. Малайчына, не кінула.
Пад нагамі ляжаць грушы, некаторыя з іх раздушаныя, таму ў паветры стаіць салодкі пах.
Забягаючы на фініш, зноў пранесліся міма каманды «Пингвиноводы». Ужо хацелі забягаць ўнутр будынка, але тут пачуў знаёмы голас - гэта Таня. Аказалася, што фініш на вуліцы. Тым лепш. Спыняю секундамер. Запусціў я яго не адразу, таму ён паказвае толькі 04:33:45 з сярэднім пульсам ў 127 удараў і максімальным у 180. Сумарна з-за грубых памылак мы прабеглі лішніх 9 кіламетраў і на гэта сышло крыху больш за гадзіну часу. Гэта той выпадак, калі больш не значыць лепш. Таймаўту у нас засталося амаль 30 хвілін. Хоць мне хацелася б даведацца, як гэта гуляць у стылі «Лешие» ці «БМК-2718», калі ўсё сабрана і яшчэ застаецца пару гадзін у запасе. Перамагчы увогуле. Але не сёння. Сёння мне хочацца спачатку перавесці дыханне і супакоіцца.
Вадзім ўсё ж знайшоў бутэльку вады, якую ён схаваў перад стартам і папаўняе водны баланс, а я ўсё хадзіў ад каманды да каманды, цікавячыся у каманд «РУХ», «Алхимики», «Валацугі» як яны адыгралі.
На жаль, у гэтай гульні былі выключна фатаграфіі адказаў. Яны не патрэбныя тут. Таму прыйшлося чытаць выключна тэкст. Але ёсць афіша мерапрыемства. І гэта выдатна! Дзякуй, alex_zoom!
Дзякуй abadonne за ізатонік (вельмі выручыў), дзякуй Вадзіму, што ішоў на ўсе тыя авантуры, на якія я яму прапаноўваў. І Тане, якая дачакалася на гэты раз на фінішы.
Сказаць, што ўсё было супер, я не магу. Так, былі ў нас шчырыя «косяки». Але як жа без іх? Шчыра, я стараўся! Маглі лепш - вызначана так. Але я ўсё роўна задаволены гульнёй і тым, што Вадзіму спадабалася.
Дзякуй усім, хто быў спрычасны да таго, што гэтая гульня адбылася. Асабліва alex_zoom. Ня спыняй дастаўляць нам такія эмоцыі. Спадзяюся, ты таксама атрымліваеш у адказ не менш. Быў рады бачыць на старце ўсіх і кожнага, з кім хнаёмы і не вельмі.
[Links.]Інфармацыя аб гульні на афіцыйным сайце праекта otryv.by: http://www.otryv.by/?index=games&id=86
У сустрэчы Вконтакте: https://vk.com/otryv_minsk_night_2016
а таксама на адпаведнай галіне форуму: http://forum.esmasoft.com/viewtopic.php?t=8346
Фатаздымкі з запісу: https://photos.google.com/album/AF1QipP98CE0PwV25SgFP3Yzbcq6SWqjV1v82a8wFQR1
Фатаздымкі ў альбоме гульні: https://vk.com/album-1151542_235143946
Ад light_by: https://www.flickr.com/photos/kachura/albums/72157672110403441/page1
Цікавыя апавяданні про гульню (прачытайце абавязкова, там цікавей):
Ад korrica: http://korrica.livejournal.com/364159.html
Ад Кацярыны Васіленка: http://vasjavodolazova.blogspot.com/2016/08/otryv.html
Каму цікава, спасылкі на трэкі: endomondo, sports-tracker.
СЕРТИФИКАТ26 августа 2o16 года в городе Минске
прошли соревнования по городскому ориентированию
#86: Вино из одуванчиков проекта оТрыВ.by.
Участники команды «ArGENTum»
Вадим Хромов и Евгений Остаповец,
выступавшие в пешеходной категории под номером 3100,
смогли дойти до финиша и занять 16 место
среди 77 стартовавших команд.
Дзякуй за ўвагу!
Адзінаццатая гульня запар без Ксеніі.Good luck...